၂၀၁၂

ကဲ...
အခုေတာ႕ ၂၀၁၂
ႏွစ္သစ္ရဲ႕ မနက္ အသစ္ တစ္ခုဆိုတာ
ပိုေဟာင္းသြားတဲ႕ ဘဝ စာမ်က္နွာ။

ကူးေလြ႕

ငါ႕စိတ္ကူး တုိင္းမွာ ေမႊးတဲ႕ ႏွင္းဆီ

နင္က...
ငါ႕စိတ္ကူးတုိင္းမွာ ေမႊးတဲ႕ႏွင္းဆီ

" ကမၻာဦးက်မ္း " ထဲက လိုပဲ
ငါ႕ဘယ္ဘက္ ရင္ဘတ္ ထဲက နင္႕အေၾကာင္းေတြ ပဥၥလက္ဆန္ပုံက
အ႐ုဏ္ဦးလို ဆည္းဆာလို
လွ်ိဳ႕ဝွက္ျခင္းနဲ႕ အဆန္းတၾကယ္ ခမ္းနားတယ္

ခ်ယ္ရီေရာင္သင္းေနတဲ႕ ရနံ႕ေတြ
ရင္တစ္ခုလုံး စြတ္စိုေအာင္ ႐ြာခ်လိုက္ပုံက
လတစ္စင္း ေကာင္းကင္မွာ ပြင္႕လိုက္သလို

သက္တန္႕ဆန္တဲ႕ ဂီတစည္းခ်က္ေတြေပၚမွာ
စိတ္က...
ထိန္းမရခ်ဳပ္မရ ေျမာပါၿပီး
အိပ္မက္တို႕ ခ်ိဳၿမိန္ရာ တိမ္တုိက္ တစ္ခုလို
နင္ဟာ....
ငါ႕စိတ္ကူးတုိင္းမွာ ေမႊးတဲ႕ ႏွင္းဆီ။

ကူးေလြ႕

17.9.2006

ငါ႕ရဲ႕ နတ္သမီး (သို႕မဟုတ္) ဧဝ

အ႐ိုးရွင္းဆုံး စကားေျပတစ္ပုဒ္ေပါ႕
စတင္ခဲ႕ျခင္းက....
ဆန္းျပားတဲ႕ သက္တန္႕ ေတြၾကားမွာ
သူမ...
အ႐ိုးသားဆုံး ေကာင္းကင္ဆန္တယ္
ပင္လယ္ဆန္တယ္

မ်ဥ္းမတ္တစ္ေၾကာင္းလိုပဲ
ငါ႕ရဲ႕ေဆာင္းဦးစာမ်က္ႏွာေပၚ ဝင္လာတဲ႕ေျခလွမ္းဟာ
ႏိုးထစ ခ်ယ္ရီရဲ႕ ကပိုက႐ို လွပုံမ်ိဳးနဲ႕ သိမ္ေမြ႕
ျမင္သာ႐ုံ ႏႈတ္ခမ္းစြန္း ေထာင္႕ခ်ိဳးေလး ေျပျပစ္ဖို႕
သိဂၤါရ ငါ႕ဥယ်ာဥ္ စိမ္းစိမ္းစုိခဲ႕တယ္

ေမွာ္႐ုံထဲက နတ္ဘုရားမ်ားတီးတဲ႕ ေစာင္းသံလို
အဖြဲ႕အႏြဲ႕ မပါတဲ႕ မ်က္ဝန္းက ညိႈ႕ခ်က္ကင္းတယ္
အိပ္မက္႐ြက္ေႂကြတို႕ေဝ႕ဝဲတဲ႕ ဧဒင္စိတ္ကူးမွာ
မာရ္နတ္ရဲ႕ စကားသံမပါဘူး...
ဘုရားသခင္ရဲ႕ ပညတ္ေတာ္မပါဘူး..
ငါ႕ရုပ္နာမ္ေတြ ထေျမာက္ရာ ပုခုံးဦးထက္ေမွးမွီဖို႕
နကၡတ္ဆိုးက်ိန္စာကို ပုန္ကန္ၿပီး
တားျမစ္သီးခိုးယူခဲ႕

ယုံၾကည္ခ်က္ကို ရဲရဲမတ္မတ္ထူလြင္႕ၿပီး
ခ်စ္ျခင္းနဲ႕ထြင္းတဲ႕ ငါ႕ရဲ႕ အကၡရာပါ
နာက်င္႐ုံသက္သက္ေလး
ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ဒင္းၾကမ္းရြာခ်ခဲ႕မယ္ဆိုလည္း
ရင္ဘတ္ထဲ ဝွက္ထားတဲ႕ၿမိဳ႕ေလးမွာ
" ဒြိဟ " ကပ္ဆိုးေတြ....ကင္းတယ္။


ကူးေလြ႕

10.10.2006

မ်က္နွာစိမ္း ကပြဲ

မတ္တပ္ရပ္........။

ႏႈတ္ခမ္းခြံထဲက
သူမ ရဲ႕ ေဖေဖာ္ဝါရီ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား
ငါ႕ ပုခုံးစြန္း ေလးလံေအာင္ ထမ္းပိုးထားရဆဲ
အံဝွက္ေအာက္က ကတိမဲ႕ေႏွာင္ႀကိဳးမ်ား
ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက မ်က္ရည္စက္မ်ား
အမွတ္တရ ပို႕စ္ကဒ္မ်ား
အပင္းသြင္း ခ်ိဳၿမိန္ျခင္းမ်ား
ဝွက္ဖဲ တစ္ခ်ပ္စီပိုင္တဲ႕ ေနာင္တမ်ား
ကိုယ္စီ ကိုယ္ငွ
ျပကၡဒိန္ ေတြရဲ႕ ေရွးရိုး ဆန္မႈနဲ႕ အတူ
ငါ႕ နံရံေပၚမွာ
ခ်ယ္ရီပင္ေပါင္းမ်ားစြာ သူမ နဲ႕အတူ စီးေမ်ာဆဲ
မင္နီ တားခံရတဲ႕ ကတိကဝတ္မ်ား ေပြ႕ပိုက္ၿပီး
မ်က္နွာစိမ္း ကပြဲ က ျပန္ခဲ႕။

ကူးေလြ႕

ေပ်ာက္ဆုံးျခင္း

နကၡတ္ေတြ အစီအရီ ပြင္႕ေနတဲ႕ အေမွာင္ကို ျခဳံၿပီး
သန္းေကာင္ယံ ငိုက္မ်ည္း ေနပုံက ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္
သက္ျပင္းေငြ႕ အုံ႕အုံ႕ ဆိုင္းဆိုင္းေပါက္ေနတဲ႕ ငါ႕အခန္းထဲမွာ
လက္က လြတ္သြားတဲ႕ အိပ္စက္ျခင္းေတြရွိတယ္
သံပတ္ေပးထားတဲ႕ နာရီအိုလို သတိရျခင္းေတြရွိတယ္
စကားလုံးေတြေပပြေနတဲ႕ စာရြက္ေတြရွိတယ္
ပစၥလကၡတ္ ငိုေနတဲ႕ ဂစ္တာအို တစ္လက္ လည္းရွိတယ္....အဲသလို

စိတ္တိုင္းက် ရူးေနတဲ႕ ၿမိဳ႕ပ်က္တစ္ခုလိုပဲ
ေဝးကြာျခင္းက
ဥၾသသံရွည္ဆြဲၿပီး ငါ႕ကို ထုတ္ျခင္းခတ္သြားတဲ႕အခါ
ခံနုိင္ရည္ ပြင္႕ထြက္....လြင္႕စဥ္
ကိန္းႀကီးခန္းႀကီးနုိင္တဲ႕ မ်က္လုံးေတြ ေသေနတာမ်ား
နံရံေပၚတစ္ခ်ိဳ႕...မ်က္ႏွာၾကက္ေပၚတစ္ခ်ိဳ႕

ကူးေလြ႕

ေငြေတာင္တန္းနဲ႔ ထုိလြမ္းခ်င္း...

ခ်ယ္ရီေတြငံုကာသင္းလုိ႔ ေငြႏွင္းဖြဲ႕ရည္....
ခ်စ္ျခင္းေတြတူတံုဆင္းတယ္ ထုိေတာင္တန္းဆီ....
ေျမာက္ျပန္ေလ ျမျမေသြးမွာ ခ်မ္းခုိက္တုန္ရီ....
လွစ္သိုခ်ိဳ ဟန္ေဆာင္ကင္းတယ္ ခင္ဖြယ့္ရွမ္းျပည္....

တက္ေနျခည္ ၿခံဳကာအေထြးမွာ ရႊင္ပြဲဖြဲ႔တည္...
မ်က္ရည္ၾကည္ခုိကာတြဲေအာင္ ရယ္ခုိးစီစီ.....
ပါးေတာ္နီထုိပုလုိင္းနဲ႔ စီတန္းလွည့္ခ်ီ.....
ေမာပ်ိဳျဖဴပီဘိမေနာနဲ႔ လွပန္းခ်ယ္စီ.....

လက္ဆယ္ျဖာထိပ္မွာမုိးလုိ႔ ဦးညႊတ္ရြယ္ရည္....
ျမတ္ေပသည္ေစတီပုထုိးနဲ႔ ဘုရားေစာင္းတန္းဆီ....
မက္ေပသည္အိပ္မက္ခိုးဖြဲ႔ ေျမလမ္းနီနီ....
စိတ္မွာရည္သည္တစ္ႀကိမ္ေလးေတာ့ ေလွ်ာက္ခ်င္ေသးသည္....

လြမ္းရယ္မေျပ သံသာေတးနဲ႔ ဆုိေရးဖြဲ႔သီ....
ညေနရီေလျပည္အတုိးမွာ လြမ္းေငြ႔ေဝစည္....
မိခင္ႀကိဳ အိမ္အုိေလးနဲ႔ ထုိေတာလမ္းဆီ....
အေရာက္ရယ္ျပန္ ခုိဝင္ဦးမယ္ ဆံုးျဖတ္ရြယ္ရည္......
အိမ္... ျပန္ ... ဦး... မည္.....။ ။

အက္သံ...

မ်က္ရည္စက္မွာ တြဲလြဲခုိ...
ရင္ခုန္သံကို အျပစ္မဆုိခ်င္ပါဘူး...
အခ်စ္ကို ခ်ိဳမယ္ထင္ခဲ့မိမွ...
မနက္ျဖန္ကို ရင္ကြဲႀကိဳဦးမယ္....

ရွင္သန္ျခင္းမွတ္စု

ရပ္ေနတာလား...

ေလွ်ာက္ေနတာလား........
ျပန္လာျဖစ္ေတာ့လဲ ဒီေနရာ.........
ဘာမွ မရွိတာကေနစတယ္....
ဒီလုိပဲ ဘာမွမရွိပဲ ထြက္ခြာ........
ၾကားကာလမွာ ငါ့ကုိယ္ငါ ဖြပ္ဖြပ္ေၾကေအာင္ေထာင္းရင္း...
သံသရာကိုမ်က္ကြယ္ျပဳ...
အဲဒီတြင္းေတြ နက္ေကာင္းတုန္း....။

ေတာင္ႀကီးမိသားစုဖုိရမ္မွာ တင္ဖူးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ

တင္းအား

အရာအားလုံး တစ္ခုတည္း ျဖစ္သြားခဲ႕တယ္။

ကေလးေလး တစ္ေယာက္လို
ငိုမေယာင္မိုးတိမ္ေတြ ပြင္႕ေနတဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဆီက
ခၽြဲႏြဲ႕ဂီတမ်ား
စိုရုံေလး တုိက္ခတ္သြားၿပီးေနာက္.....။

ကူးေလြ႕

".................."

  

ဒီလိုနဲ႕ပဲ...ငါတို႕ေတြ
နီးလာလိုက္....ေဝးသြားလိုက္
သက္ရင္႕အခ်စ္ေတြသာ ကုိယ္စီကိုယ္ငွ ထမ္းပိုးၿပီး
စိတ္ကူးတို႕ ထပ္တူ က်မယ္႕ေန႕ကိုေစာင္႕တယ္

ဖြင္႕ဟ...မေျပာလဲ
ရင္မွာ ထပ္တူက် အလြမ္းေတြ တနင္႕တပိုး
ဘယ္ေလာက္ပဲ ေဝးေစဦးေတာ႕...တို႕နွလုံးသားေတြ
နီးကပ္..ပူေႏြးျမဲ

ေရႊေရာင္ အိပ္မက္ေတြ ရိတ္သိမ္းဖို႕
အနာတရ လမ္းမ ရွည္ေဝးေဝးမွာ
ဘဝစားၿမိန္ဝုိင္းေလး ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ျပင္ဆင္မထားနုိင္ေသးေတာ႕
ခ်စ္သူကို လက္ဆုံစားဖို႕ လည္း မေခၚဝံ႕ဘူး။

တစ္ႀကိမ္သာ နီးရဖို႕ အႀကိမ္ႀကိမ္လဲ ခြဲခြါ
ျပန္ဆုံခ်ိန္ ငါ႕စာမ်က္နွာေပၚမွာလဲ
ခ်စ္သူရဲ႕ "ကတိ" ေတြ မပါဘူး
ကိုယ္တိုင္ယုံၾကည္ထူမတ္ျခင္းနဲ႕သာ ခုိင္မာၿပီး
မင္းအတြက္
ငါ႕ရင္ေျမေလး မြမြေၾက ထြန္ယက္ၿပီး ပ်ိဳးခဲ႕...စိုက္ခဲ႕။

ကူးေလြ႕

(ဂူဂဲလ္ ကပုံပါ။)

မိုင္တုိင္ေတြရဲ႕ သီခ်င္း

ငါတို႕ရဲ႕ ေတြ႕ဆုံခ်ိန္ေလး
ၾကည္႕ေနရင္းကပဲ ခုိးယူခံလိုက္ရခ်ိန္
ျမင္ေနက် ငါ႕မ်က္လုံးေတြ ငတ္မြတ္ဖ်ားနာခဲ႕ရေပါ႕

မရွိျခင္းအနက္ေရာင္ ပြင္႔ဖတ္ေတြၾကားမွာ
ေနသားမက်တဲ႕ စိတ္ က
ည ရဲ႕အေရခြံကို ဆုတ္ၿဖဲ ေျပးထြက္တယ္
ဖြင္႕ထားမယ္႕ တံခါးမ်ားဆီ
စြင္႕ထားမယ္႕ နားတစ္စုံဆီ

ေကာင္မေလးေရ...!
ဒါဟာ ငါ႕ရင္နဲ႕တီးခတ္တဲ႕ ဂီတပါ
နင္႕ ျပတင္းရဲ႕ အျပင္ဘက္ မနက္ခင္းမွာ
ညေနမွာ...
ငါ႕ အလြမ္း ေတြ လွလွပပ
မိုင္တုိင္ေတြ စိတ္လိုလက္ရ ေကြးညြတ္ထားတဲ႕ ေလေျပထဲမွာ
လြင္႕ထြက္စီးေမ်ာဆဲ ေခၚသံမ်ား...

ကူးေလြ႕

ေရာ္.....

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ စကားလံုးေတြ ျပန္႔က်ဲ...
အဲဒီ အတြင္းက်က် စားပြဲေလးမွာ...
သူမပါတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြ ခ်ခင္း....
ေနဝင္ျခင္းဟာ ရက္စက္လြန္းတယ္......

စိတ္လုိလက္ရ စိမ္းလန္းျခင္းေတြ....
ရင့္ေရာညိဳးခ်ိန္ ေျမခလြယ္လြန္း...
ပြင့္ခ်င္တုိင္း ပြင့္ခဲ့ပီးမွေတာ့...
ေျခြရက္သူ အျပစ္မတင္ခ်င္ေတာ့....

ဆိတ္ၿငိမ္စြာပဲ သံုးသပ္ေနမိတယ္...
ပံုေသနည္းေတြ ခ်ခင္းတုိက္တတ္တဲ့...
အဲဒီမနက္ေတြ ျပန္ျပန္လန္းလာေအာင္...
ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္...

ေလးဘက္ေလးတန္ ေဘာင္ခတ္ အခန္းက်ဥ္းထဲ
ငါ့နံရံကို ငါျပန္ေက်ာ္ဖုိ႔...
စည္းမ်ဥ္းခ် ဒႆနေတြထဲ...
အခုထိေတာ့ ငါလဲက်ေနတုန္း....။ ။

တိမ္ေတြ ငိုတဲ႕ေန႕

ပိတ္ထားတဲ႕မ်က္ခြံေတြက
ၿပဳံးတယ္။

မုတ္သုန္ စိတ္ကူးေတြ တသုန္သုန္ ခတ္ၿပီး
ငတ္မြတ္ ဖ်ားနာေနတဲ႕ ေကာင္ပါ
ထီးတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လမ္းမေပၚ
တုန္တုန္ရီရီ အိပ္ေမာက်

သူမေရ....!
ေဟာဒီ လက္ထဲက ရက္စြဲဟာ
ေကာင္းကင္ရဲ႕ ဂီတနဲ႕အတူ ပြင္႕တယ္
ခု
စြတ္စို ခြင္႕ ဘယ္ဆီမွာလည္း....?

ေယာင္ယမ္းသံ ဆူညံတဲ႕ ေန႕ပါ
ပိတ္ထားတဲ႕ မ်က္ခြံေတြကေတာ႕
ၿပဳံးေနတယ္။

ကူးေလြ႕

စိတ္ထြက္ေပါက္

လြဲျခင္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔...

ဟန္ခ်က္ညီညီ စီခ်ယ္ထားတဲ့ ငါ့ရဲ႕ည....
စိတ္ကူးတိမ္စုိင္ေတြ ႀကိဳးနဲ႔သီလုိ႔..
ရင္ဘတ္ကို ေလျပည္ေငြ႔ေငြ႔ပြန္း.........
ဟိုးအေနာက္ယြန္းယြန္းဆီက ထုပ္ပိုးျခင္းမဲ့ ဆာေလာင္မႈေတြ....
ေမွာင္ရီေနတာေတာင္ အလင္းကို သက္ေသထူတုန္း...
သံသယ ရယ္သံပါးပါးထဲမွာ...
အမွန္တရားေတြ ေျခာက္ခ်ားတိတ္ဆိတ္.....
အဲဒီမနက္မ်ိဳးမွာ ငါ့ကို ဘယ္သူႏုိးခဲ့တာလဲ.....?

ေနေမွ်ာ္တဲ႕ပန္း

ရင္အိမ္ကို ဖြင္႕ပစ္လိုက္တဲ႕အခါ
နားတစ္စုံ စာ စကားေတြ
တဆစ္ဆစ္ေႂကြသြားခဲ႕

ႏႈတ္ခမ္းကို ထမ္းပိုးၿပီး
ေခါက္ရိုးက်ိဳး မ်က္လုံးေတြ ျမည္တမ္းခဲ႕
သိုသိုဝွက္ဝွက္
ပင္႕သက္ တို႕ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ခဲ႕ၾက

ပ်ိဳးထားတဲ႕ ငါ႕ ေကာင္းကင္လည္း
ၾကယ္ေသေတြ ပြင္႕ႏွင္႕ေပါ႕
အဆိပ္သင္႕လေရာင္ကို ျမည္းစမ္းရင္း
ပ်ိဳ႕ပ်ိဳ႕လာတဲ႕အလြမ္းေတြ
ငါ႕ အခန္းထဲ တနင္႕ တပိုး....

ကူးေလြ႕

ဆိတ္သုဥ္းျခင္း

ကြယ္...
အထီးက်န္ဆန္လြန္းရဲ႕

ပင္႕သက္ေတြ ၿမိဳ ၿမိဳ ခ်ထားရတယ္
အနားမွာ နင္မရွိ

ကူးေလြ႕

ဥယ်ာဥ္မွဴး....

ပတ္သက္ျခင္း တဒဂၤေလးမွာ..
ခ်စ္ျခင္းေတြ ရြာသြန္းၿဖိဳးလုိ႔...
ေရာင္နီနဲ႔ အၿပဳံးေတြခ်ယ္သ...
ေတြ႔ဆံုခ်ိန္ေနာက္က်တာကို အျပစ္တင္ဖူးတယ္........

စိတ္ကူးတုိင္းလဲ ေတြ႔ႏုိင္ခဲတယ္....
ဆံုမွတ္ေတြက ထက္ဝက္မက လြန္ေနခဲ့သမုိ႔....
ပ်ံသန္းတဲ့ အိပ္မက္နားခ်ိန္မွာ
ငါ့ရင္ေတြ ျပျပေမာတယ္.....

ရယ္သံေတြ ကႀကိဳးသီလုိ႔...
ငါ့အသက္ေတြ တည္ေစခဲ့သူေရ....
ပူေႏြးတဲ့ မ်က္ရည္ေကာက္ေၾကာင္းမွာ...
ေအးခ်မ္းႏွစ္သက္ေပ်ာ္ဝင္တတ္ခဲ့ေပါ့.....

တစ္စိမ့္စိမ့္နဲ႔ တစ္ေေအးေအး....
ၿခံဳလႊာေလးလုိ ေႏြးေထြးလြန္းတယ္ကြယ္....
ထြက္သက္ေလးကို မွန္းေမွ်ာ္ ၾကည္ႏူးရင္း....
ငါ့ရဲ႕ပါးျပင္ဟာ စိတ္ကူးရင္ခြင္ဆီ.....

လက္တစ္ကမ္းစာ အထိေအာင္...
ပင့္သက္ေတြ က်ယ္ေလာင္ဖူးတယ္...
ေခါက္သိမ္းထားတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲက...
အခ်စ္ေတြ သြန္ဆင္းသြားလိုက္တာ.....

မိုးရည္ေတြ ျမျမက်ဲတုိင္း...
ငါ့ကိုယ္ငါ ေဆးေၾကာသုတ္သင္.....
ကေလးေလးေရ.....
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာ ယဥ္ယဥ္ေလး ရူးခဲ့ေပါ့.....

စိမ္းလန္းဖူးတဲ့ ေန႔ေတြ အေၾကာင္းမွာ...
မေမ့ရက္ႏုိင္ေကာင္းေအာင္တြယ္ၿငိ...
အခ်ိန္ျပည့္ ၿပံဳးပန္းရွိရာ...
ေတးသံသာေတြ ခ်ိဳျမသီက်ဴး.....

စူးနစ္စြာ ခ်စ္ဖူးပီးမွေတာ့...
မူးယစ္ခ်ိန္ ရပ္တံ့လိုက္တယ္....
ပန္းပြင့္ငယ္ ပြင့္ဖူးျခင္းမွာ...
အေရာင္စြန္းေတြ ကင္းပါေစေတာ့....

လႈိက္လႈိက္ဆူ ပူတဲ့ႏွလံုးမွာ...
ေပးဆပ္သူ ယဲ့ယဲ့ၿပံဳးတယ္...
ေလာင္းရိပ္မွာ တြယ္က ညိဳးမယ့္အစား...
လြတ္လပ္စြာ စြင့္ငြားေစေတာ့....

ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ေခါက္သိမ္းလိုက္တယ္ ကေလးေရ...
မ်က္ရည္စို နာက်င္ခက္လဲ
ေၾကြက်မယ့္ ထန္းသီးတစ္ခ်ိဳ႕အတြက္....
မနက္ျဖန္ေတြ မထိတ္လန္႔ေစနဲ႔ေတာ့........................။

ႏႈတ္ဆက္သံ

တစ္ေန႔က ဖုတ္က်ီးသၿဂိဳလ္လုိက္တဲ့
သံေယာဇဥ္အပိုင္းစေတြ
စိတ္လုိလက္ရ ပုတ္သိုးပ်က္စီး...

အသိမုိးေတြေခါင္တဲ့
က်ီးအာသီးျပပြဲမွာ....
အေရာင္လွတုိင္း ေရာင္းလို႔ မေလာက္ဘူးတဲ့လား....

ထားလိုက္ေတာ့....
တစ္စြန္းတစ္စ ဖြင့္လွစ္ၾကည့္ခြင့္ရလိုက္တာ
တမင္မဟုတ္သလို သက္သက္လဲ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး....
ေပးသူယူသူ လြဲတဲ့လမ္းမွာ...
အစကတည္းက မွတ္တမ္းေတြမလုိ......။

ၿပံဳးျပ ေခါင္းညိတ္ယံုနဲ႔
အသိေတြပံုက်သြားခဲ့တာ.....
ေလွာင္ရယ္သံ ျပျပၾကားမွ...
ငါ့ေနာက္ေက်ာမွာ ဓါးကို ျမင္တယ္.....

ဒါလဲ ထားလိုက္ပါ....
ေတာင္းဆုိသံမဲ့စြာ ဖြင့္ခ်ထားေပးမွေတာ့
သံေယာဇဥ္သီးေတြ ပုပ္သိုးသြားတာ.
ျပစ္တင္မႈကင္းစြာပဲ..
တယုတယ ျပန္သိမ္းေပးလိုက္တယ္...
သံုညကအစမွာ တစ္မွ မရွိေသးပဲ....

ျပတ္သားလုိက္တယ္ ေလလြင့္ျခင္းေရ...
ထိခုိက္လဲ ၿပံဳးေနယံုတာ...
ငါ့မ်က္လႊာေတြ မွိတ္ထားမွေတာ့...
သကာရည္ ပါးပါးဖံုးလဲ....
ႏွစ္သက္ဖုိ႔ ေၾကာက္တတ္သြားခဲ့...
ပဥၥလက္ေတြ ျပတဲ့သူေရ...
နင္ရြာတဲ့မုိးမွာ နင္ကိုယ္တုိင္ မနစ္မြန္းေစနဲ႔
ထုတ္ခ်င္းခတ္ထိတဲ့ျမားအတြက္
နင့္ကို ငါ ဦးညႊတ္ထားတယ္.....။

ကမ္းပါး

အိပ္မက္ထဲက ႏုိးထလာခဲ့သလိုလား
ထင္မွတ္မထားတဲ့ ရက္စက္ျပတ္သားမႈေတြ
မုိးၿပိဳတာကို မွင္တက္မိေနတုန္း
စကၠန္႔ပိုင္းေလးထိကို စကားသံေတြ ခ်ိဳလြန္းေသးတယ္...

ေရပက္မဝင္ ေျဖရွင္းခ်က္ေတြက
မာနအရံအတားကို ေက်ာ္လႊားႏုိင္ျခင္းမဲ့တယ္
လက္ဖဝါးကို လွန္ၾကည့္တတ္ဖုိ႔
မ်က္ရည္ေတြ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ရမွာလား.....

အရင္းခံ စိတ္ရုိးေလးနဲ႔
ဒူးေထာက္လုိ႔ ရုိက်ိဳးေနခဲ့တာ
အမိႈက္တစ္စလုိ ျပတ္သားခံရခ်ိန္ေတာ့
သမုဒၵရာလယ္ သေဘၤာေမွာက္သလုိပဲ.........

ရင္အဆံုးထိ ဖြင့္ေပးတာေတာင္
ေက်ာဘက္ထိ ေဖာက္ထြက္ရွာတတ္လြန္း
ခ်ခင္းစရာ ကုန္ခ်ိန္ထိေအာင္
ဒီပြဲက လွမလာခဲ့ဘူး.........

လႊမ္းၿခံဳကာ ခ်ည္ေႏွာင္ခံရင္း
အၿပံဳးကိုသာ ရိုးသားစြာဆာေလာင္ခဲ့တာ
မ်က္ရည္တာ က်ိဳးက်ခ်ိန္မွ
လမ္းခုလတ္မွာ ငိုေၾကြးမရတဲ့ဘဝ.....

ျမင္လွည့္စမ္းပါ ဒီရင္ထဲကို
နားလည္မႈကိုသာ ေတာင့္တခဲ့တာပါ
အၾကြင္းမဲ့တည္တဲ့ ေမတၱာထုမွာ
စကားလံုးအတုေတြ မသံုးႏႈန္းခဲ့ပါဘူး.....

အခု
ေခ်ာက္ကမ္းပါးေလးရဲ႕ အစြန္ဖ်ားမွာ
တုိးတိတ္စြာေတာင္းဆုေျခြေနယံု
မနက္ခင္းေလးေရ...
ေက်းငွက္ေတြ သာေနလဲ ငါ့ရင္နာေနတယ္...................။ ။

အေမ

ဝမ္းတြင္းမွာ လြယ္စဥ္ကတည္းက
တမ္းခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔တည္
အားတင္းကာ ဝန္ကိုခ်ီမ
ဘဝသစ္ကို ပံုစံခ်ဖုိ႔................

အဆံုးစြန္ေအာင္ နာက်င္ခက္လဲ
အၿပံဳးမြန္နဲ႔ ေအာင္ႏုိင္ခဲ့ေပါ့
ေခၽြးသံတည္ မ်က္ႏွာႏႈံးနဲ႔
ပီတိျဖာ အေမ့မ်က္လံုးေတြ.................

လိႈက္လိႈက္ေအာ္ ငိုသံေပးတဲ့...
ရင္ေသြးငယ္ ခ်ိဳသံေတးကို
စိတ္မွာခင္ သူျပန္ေပးတယ္
လိုအပ္သမွ် လုပ္ေကၽြးသုတ္သင္........

စကားငယ္မပီ တီတာေျပာေတာ့
မ်က္ရည္ၾကည္ ေဝျဖာေဇာနဲ႔
တြန္းတုိက္တည္ သင္ကာေပးတယ္
ေခၚစမ္းကြယ့္ အေမ....

ေျခစံုကို တည္ကာရပ္ေတာ့
ေလဟုန္ကို ျပန္ကာထြက္ဖုိ႔
အေတာင္ေတြစံု ပညာတတ္ဖုိ႔
လူရာသြင္းပို႔ေပးတယ္ ေက်ာင္းေတာ္ရပ္ဆီ.....

ပညာစံု အေတာင္ထြက္ေတာ့
ရင္ကိုကန္ ပ်ံကာတက္တယ္
ရင္ေသြးငယ္ လူေရတက္ကို
သြင္မျပတ္စီးဆင္း ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ေဝ....

ဒုကၡႀကံဳ မေနတတ္မွ
ေသာကအစံု သယ္လာေပးလဲ...
သုခဘံုထင္ကာမွတ္တယ္
တုႏိႈင္းရယ္မွီႏုိင္ဘု ေမတၱာထုကို...

ခြန္းခ်ီငယ္ ျပန္ကာေျပာလုိ႔
ခ်စ္တယ္အေမ မဆုိႏုိင္ခဲ့ဘု
ေနာင္တလြန္ ဆုိခ်ိန္မေရာက္မီွ
အေျပးျပန္ကာရင္ေငြ႔ေႏြးသို႔ လွမ္းေမွ်ာ္စိတ္ရည္....

သားေတာ္ငယ္ သည္အျပစ္ေၾကြးကို
ေမတၱာရည္ တည္ကာေဆးမယ္
ေမေမ့ရင္ ျပန္ကာေႏြးဖုိ႔
ဦးညႊတ္ကာလက္အုပ္မိုး ရွိခုိးမိသည္...


ေမေမ့ရဲ႕ အနႏၱေက်းဇူးဂုဏ္ကို အေမမ်ားေန႔ အမွတ္တရအျဖစ္ သား ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ ကန္ေတာ့လုိက္ပါရေစ အေမ....