ေရာ္.....

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ စကားလံုးေတြ ျပန္႔က်ဲ...
အဲဒီ အတြင္းက်က် စားပြဲေလးမွာ...
သူမပါတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြ ခ်ခင္း....
ေနဝင္ျခင္းဟာ ရက္စက္လြန္းတယ္......

စိတ္လုိလက္ရ စိမ္းလန္းျခင္းေတြ....
ရင့္ေရာညိဳးခ်ိန္ ေျမခလြယ္လြန္း...
ပြင့္ခ်င္တုိင္း ပြင့္ခဲ့ပီးမွေတာ့...
ေျခြရက္သူ အျပစ္မတင္ခ်င္ေတာ့....

ဆိတ္ၿငိမ္စြာပဲ သံုးသပ္ေနမိတယ္...
ပံုေသနည္းေတြ ခ်ခင္းတုိက္တတ္တဲ့...
အဲဒီမနက္ေတြ ျပန္ျပန္လန္းလာေအာင္...
ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္...

ေလးဘက္ေလးတန္ ေဘာင္ခတ္ အခန္းက်ဥ္းထဲ
ငါ့နံရံကို ငါျပန္ေက်ာ္ဖုိ႔...
စည္းမ်ဥ္းခ် ဒႆနေတြထဲ...
အခုထိေတာ့ ငါလဲက်ေနတုန္း....။ ။