ေတြးျခင္း

တစ္ရက္ တစ္ရက္ အသားက်ေနတဲ႕ ျပဳဖြယ္ ကိစၥေတြ ထဲမွာ ပ်င္းရိ ငိုက္ျမည္း ေနတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ခင္မင္ဖို႕ေကာင္းတဲ႕ အစ္ကိုႀကီး ကို လင္းညိဳက တစ္စုံတစ္ခု ေတြးျဖစ္ဖို႕ တက္ဂ္လာ တဲ႕အတြက္ ဖုန္တက္ေနတဲ႕ ေခါင္းကို ကမန္းကတန္း ဖုတ္ဖက္ ခါရင္း တစ္စုံတစ္ခု ေတြးဖို႕ အထိတ္တလန္႕ ႀကိဳးစားၾကည္႕ပါတယ္။ အသုံးမျပဳတာ ၾကာတဲ႕ ဦးေနွာက္က ခ်က္ ခ်င္း အလုပ္ မလုပ္ ပါ။

တစ္စုံတစ္ခု ကို ေတြးျဖစ္ဖို႕ အေရးထက္ ဘယ္ အေၾကာင္း အရာကို ေတြးရင္ ေကာင္းမလည္း ဆိုတာ ကိုေတာင္ မနည္း ေတြးၾကည္႕ ေနရပါတယ္။ ေပါ႕ ပါ႕ ပါးပါးေလးပဲ ေတြးရမလား..။ ကမၻာႀကီးနဲ႕ ခ်ီၿပီး မနုိင္ရင္ကာ ေတြးရမလား..။ ဟိုလား ဒီလားနဲ႕ ေတာင္ေတာင္ အီအီ ေလွ်ာက္စဥ္းစား ေနမိတဲ႕အခါ ေခါင္း ထဲမွာ ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေျပးလႊားခုန္ေပါက္ေနၾကေတာ႕တာပဲ။

ၾသဂတ္စ္ ရိုဒင္ ကေတာ႕ ခြါခၽြတ္ၿပီး ေတြးတယ္။ ဒီဘိုးနုိးက ဦးထုပ္ ေျခာက္လုံးေဆာင္းၿပီးေတြးတယ္..။ ဆရာကိုတာ က ေတာ႕ ေဖာက္ထြက္ ျဖန္႕က်က္ၿပီးေတြး ၾကေစခ်င္သတဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ဘာကိုေတြးရမလည္း...? ဘယ္ လိုေတြးရမလည္း...? မနက္ျဖန္အေၾကာင္း လား..။ မေန႕ကအေၾကာင္းလား...။ ဘဝကို တြန္းထိုး ဆြဲတင္ေပးမယ္႕ ေလွကားထစ္ေတြအေၾကာင္းလား..။ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားသူေတြရဲ႕အေၾကာင္းလား။ အမွတ္နွစ္စက္ၾကားက ေျဖာင္႕တန္းေနတဲ႕ မ်ဥ္း တစ္ေၾကာင္းလို ရွင္ျခင္း ေသျခင္း အေၾကာင္း လား...။ ဒါမွ မဟုတ္....မီဂန္ေဖာက္စ္ ရဲ႕ အေၾကာင္းလား။

ေတြးျခင္းက လူေတြကို အဟိတ္ ဘဝကေန ကြာေဝး လြန္ေျမာက္ၿပီး ေလာကကို ခ်ဳပ္ကိုင္လႊမ္းမိုးနုိင္တဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ဆင္ျခင္တုံ သတၱဝါ အျဖစ္ကို ေဆာင္က်ဥ္း ျမွင္႕တင္ေပးခဲ႕တယ္။ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းမွာ ပဲ ေတြးျခင္းက လူေတြကို ပိုၿပီး ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲ တတ္လာ ေစျပန္တယ္။ ေမြးကတည္းက ေသတဲ႕အထိ လူေတြဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ၊ အထူးထူး အျပားျပားေသာ အေၾကာင္းအရာ အၾကံအစဥ္ ေတြအတြက္ တရစပ္ေတြး ၾကတယ္။ ထုိင္ရင္းေတြးတယ္၊ ရပ္ရင္းေတြးတယ္၊ သြားရင္း ေတြးတယ္၊ စားရင္း ေတြးတယ္၊ အိပ္ရင္းေတြးတယ္..။ ေတြးတယ္...ေတြးတယ္...ေတြးတယ္...။ တစ္ခု မဟုတ္ရင္ တစ္ခု ေတာ႕ ေတြးေနၾကတာပဲ...။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေကာင္းတဲ႕ဘက္ မွာ...တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း မေကာင္းတဲ႕ဘက္မွာ...။ တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း ကိုယ္႕ဘဝ ကိုယ္႕အတၱအတြက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း အမ်ားအတြက္ ေလာကအတြက္....။

ဘယ္လို အေၾကာင္းနဲ႕ပဲ ေတြးေန ေတြးေန လူေတြ မေတြးခ်င္ပဲ မသိမသာေရာ သိသိသာသာပါ ေက်ာ္လႊား သြားတတ္ၾကတာေလး ေတာ႕ ရွိတယ္ဗ်ာ...။ ကမၻာဦး ကတည္းက အခု လက္ရွိအခ်ိန္အထိ လူေတြ မလိုခ်င္ဆုံးနဲ႕ အေၾကာက္ရြံ႕ဆုံး၊ ၿပီးေတာ႕ ေမြးရာပါ ပိုင္ဆုိင္မႈ တစ္ခု လည္းျဖစ္ေလတဲ႕ ေသျခင္း ဆိုတာပါပဲ။

ငယ္ရြယ္ ေသးတယ္လို႕ ေျပာခ်င္ ေျပာနုိင္ေသးတဲ႕အခ်ိန္မွာ....ေသျခင္းဆိုတာ ကိုယ္႕နဲ႕ မလွမ္း မကမ္းေလးမွာ ရွိေနတယ္ ဆိုတာ မသိေယာင္ေဆာင္ထား နုိင္ေသးတဲ႕အခ်ိန္မွာ ေတာင္ ေသတယ္ ဆိုတဲ႕ ခံစားမႈႀကီးကို ေတြးမိတိုင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာ ခံစားခ်က္ မ်ိဳးနဲ႕ သိသိသာသာ တုန္လႈပ္ၾကစျမဲပါပဲ။ တစ္ဆက္တည္း အမွတ္ နွစ္စက္ၾကားက မ်ဥ္းေျဖာင္႕လို ဘဝ အကန္႕အသတ္နယ္ပယ္ေသးေသးေလးထဲမွာ ကိုယ္႕ဘာသာ ငါဘာလဲ..ငါဘယ္လဲ...ငါဘာလုပ္ေနလည္း ေတြးၾကည္႕ရင္ အရာရာ အလဟႆ အျဖစ္ ကို ပဲေရာက္သြားတယ္ ...။ပုထုဇဥ္ ေလာကထဲက လူဆိုတာမ်ိဳးကလည္း ကိုယ္႕ အတၱ၊ ကိုယ္႕မာန နဲ႕ ကိုယ္႕ စြမ္း အား အရည္အခ်င္းအေပၚမွာ တစ္စုံတစ္ခုနဲ႕ အမွတ္ေက်ာက္တင္ၿပီး အသိအမွတ္ျပဳခံရဖို႕ အလိုလားဆုံး သတၱဝါေတြမဟုတ္လား..။ ကိုယ္႕စြမ္းနုိင္သမွ်ကာလပတ္လုံးလည္း ကိုယ္႕ပုံရိပ္ ကိုယ္႕သမိုင္းကို ခုိင္သထက္ခုိင္မာေအာင္ ထုဆစ္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႕လည္း လ်စ္လ်ဴ ရႈ ခံရျခင္းဆိုတဲ႕ ခံစားခ်က္ကို မႀကိဳက္ဘူး။ကိုယ္႕ အားထုတ္ မႈအေပၚ မွာ ကိုယ္႕ကို အသိအမွတ္မျပဳပဲ အားလုံး ကို ခ်ိဳးဖ်က္ နင္းေျခ ၿပီး ဥပေကၡာ ျပဳ ပစ္ပယ္ၿပီး ထားခဲ႕မယ္႕ ဒီေသျခင္းဆိုတာ ကို မႀကိဳက္ဘူး။မႀကိဳက္ဘူး...မႀကိဳက္ဘူး... ဟင္႕အင္း...ဟင္႕အင္း...ဟင္႕အင္း...တြန္႕ဆုတ္ ေမ႕ေလ်ာ႕ ျငင္းပယ္ၾကရင္း ပဲ ျငင္းပယ္ျခင္းဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျဖစ္သြားခဲ႕ၾက...။ အဲသလိုနဲ႕ သံသရာစက္ဝန္းႀကီးကို အျမဲလည္ပတ္ စီးဆင္းေနဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး..ထို႕ေနာက္ တစ္တပ္ တစ္အား။


ကူးေလြ႕

၂၉.မတ္လ.၂၀၁၀
တနလာၤ။


****ကိုလင္းညိဳေရ...။ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ အေတြးမ်ားကေတာ႕ ဤမွ်သာပါပဲဗ်ာ...။ ေတြးျဖစ္ေနက် အေၾကာင္းတစ္ခုကို မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္...။ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ တစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္ေစခဲ႕ရင္ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ ညံ႕ဖ်င္းမႈကို ခြင္႕လႊတ္ေပးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား...။****