မညိွဳးေတာ့ဘူးလုိ႔ ထင္ခဲ့.....
မွတ္မွတ္ရရပါပဲ...
မ်က္ေတာင္ တစ္ခ်က္ခတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ...
ပြင့္ညွာေတြ ေၾကြက်...
ရင္ခြင္ကို ျဖတ္နင္းသြားတဲ့ ေလေျပ...
ၿခံထဲကအသီး လူခုိးခ်ိန္က်မွ....
ေလွာင္ရယ္သံေတြ ျပျပသယ္လာ....
မေန႔က ေတြ႔ဖူးတဲ့ မ်က္ႏွာထဲ........
ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးမိတဲ့အျဖစ္.....
မ်က္ရည္နဲ႔မတန္ေအာင္ အလြန္းေနခဲ့တာလား
အျဖဴေရာင္ ၿခံဳထည္ပါးကို
ခြင္းထြက္လာတဲ့ဒါးခ်က္ေအာက္
ႏွလံုးသားကို ခ်ခင္းေပးေနမိတယ္.....
ငါ့ခႏၶာကို ဖဲ့ထုတ္သြားတဲ့...
ေမွာ္ဝင္နတ္သမီးေလးေရ......
သံေယာဇဥ္ တစ္ဆင္စာအတြက္
အဖန္ဖန္ ဦးညႊတ္ေနမွာပါ......
မလုိခ်င္ပဲ ေပးမိေနသလုိမ်ိဳး........
ဆႏၵေတြေတာင္လုိပံုမွ.......
ေခ်ာင္းစီးတဲ့မ်က္ရည္......
နဂိုအတုိင္းေလးျဖစ္ေနဖုိ႔အတ
ငါ့ရင္ေတြ နာလုိက္ရတာ.....
ေမႊးပ်ံ႕ပါေစ ပန္းကေလးေရ.........
လေရာင္လြန္ ကမ္းေျခတစ္ဖက္မွာ.........
ပြင့္ဖူးကာ သာယာေစေတာ့....
အဆံုးမဲ့ အခ်စ္ေတြ သြန္ေလာင္းရင္း.........
တိတ္တဆိတ္ပဲ ငိုေနေတာ့မယ္.....။
2 comments:
စိုင္းစိုင္းမြန္းေရ.....
ေကာင္းလိုက္တဲ့ကဗ်ာေလးပဲဗ်ာ......။
ဖတ္ရင္းနဲ႔ေတာင္ လူက ႏံႈးသြားသလိုလိုပါပဲ......။
“သံေယာဇဥ္ တစ္ဆင္စာအတြက္
အဖန္ဖန္ ဦးညႊတ္ေနမွာပါ”......ဆိုတာေလးကို အႀကိဳက္ဆံုးးးးးး
(လြမ္းသြားလို႔ ျပန္ေလွ်ာ္ေပးေတာ့........း))
(ကူးေလြ႕ကို ေျပာေပးပါဗ်ာ......ေက်းဇူးပါလို႔....။ ကဗ်ာေလးေတြ ေမွ်ာ္ေနပါ့မယ္လို႔........း))
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
ဟုတ္ ကိုဏီလင္းညိဳေရ...........
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ.........
ကို ကူးေလြ႔ကိုလဲ လက္တုိ႔လုိက္ပါ့မယ္.........
Post a Comment