Tuesday, June 1, 2010

ေနေမွ်ာ္တဲ႕ပန္း

ရင္အိမ္ကို ဖြင္႕ပစ္လိုက္တဲ႕အခါ
နားတစ္စုံ စာ စကားေတြ
တဆစ္ဆစ္ေႂကြသြားခဲ႕

ႏႈတ္ခမ္းကို ထမ္းပိုးၿပီး
ေခါက္ရိုးက်ိဳး မ်က္လုံးေတြ ျမည္တမ္းခဲ႕
သိုသိုဝွက္ဝွက္
ပင္႕သက္ တို႕ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ခဲ႕ၾက

ပ်ိဳးထားတဲ႕ ငါ႕ ေကာင္းကင္လည္း
ၾကယ္ေသေတြ ပြင္႕ႏွင္႕ေပါ႕
အဆိပ္သင္႕လေရာင္ကို ျမည္းစမ္းရင္း
ပ်ိဳ႕ပ်ိဳ႕လာတဲ႕အလြမ္းေတြ
ငါ႕ အခန္းထဲ တနင္႕ တပိုး....

ကူးေလြ႕

1 comments:

ဏီလင္းညိဳ said...

ကူးေလြ႕ေရ......

ဒီကဗ်ာေလးလည္း.......ခံစားမိတယ္......။
ၾကယ္ေသေတြပြင့္ေနမယ့္...ေကာင္းကင္တစ္ခုေအာက္မွာ ဆက္ေလွ်ာက္ေနဦးမလား........သိခ်င္တယ္.....။

ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ

Post a Comment