စကား

စကား..........
ကို္ယ္လိုခ်င္တာကို ပံုစံေဖာ္ဖို႔ သံုးႏႈံးေျပာဆုိၾကတယ္.... ဘာသာစကားေတြ ဘယ္ေလာက္ကြဲကြဲ အဓိပၸာယ္ကို သယ္ေဆာင္ေနတာပါပဲ.....
ဆက္သြယ္ေျပာဆုိေနၾကတာ.. နည္းမ်ိဳးစံု.........။ စာေရးသလို၊ ေျပာလဲ ေျပာရဲ႕....။
ၾကားထဲမွာ သယ္ေဆာင္ေပးတဲ့အဓိပၸာယ္နဲ႔ လက္ခံနားလည္မႈေလး ခ်ိတ္ဆက္မိဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္.........
အထင္ေလးတစ္ခ်က္ လြဲေစျခင္းဟာ ေတာ္ေတာ္ ဆုိးဝါးတဲ့ ဆက္သြယ္မႈ ကန္႔လန္႔ကာႀကီးတစ္ခုလုိပါပဲ...
ေစတနာေတြ လြန္သြားရင္ ေရစီးကမ္းၿပိဳစကားေတြဟာ ကေမာက္ကမ သံစဥ္တစ္ခုလို အဓိပၸာယ္ေတြက ဝိေရာဓိ...
ရွင္းရတာလြယ္ေပမယ့္ စြဲမွတ္သြားတာက ႏႈတ္ရခက္တဲ့ သညာ............
သြားမယ္ မသြားဘူး ႏွစ္ခြန္းထဲမွာ ပဲ အဓိပၸာယ္ေတြ ကိန္းေအာင္းေနလုိက္တာ....
သြားမယ္ ပီးမွာ မသြားေတာ့ဘူး ေျပာလိုက္တာဟာ.... အေၾကာင္းေတြ တစ္စံုတစ္ရာ တုိက္ဆုိင္ခဲ့ရင္ စိတ္ဆုိးတာလုိ အဓိပၸာယ္မ်ိဳး သယ္ေဆာင္တယ္...။
တစ္ခါတစ္ရံ သိတတ္နားလည္မႈကို သယ္ေဆာင္တယ္...။ ဖတ္သူရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ေပၚမူတည္ပီး ကြဲတာေပါ့...
နားေတာ့ ရွဳပ္စရာ... ။ ဥပမာ... အခန္းထဲက ငါသြားေတာ့မယ္ လုိ႔ ႏႈတ္ဆက္ အထြက္မွာ သြားေတာ့လို႔အေျပာနဲ႔ႀကံဳမယ္...။ မသြားေတာ့ဘူးလို႔ ျပန္လည္ျပင္ဆင္လိုက္ပါပီတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြက ေပါက္ကရ ျဖစ္ကုန္ေရာ...။
တစ္ သြားခါနီးမွာ သြားေတာ့လုိ႔ အေျပာခံလုိက္ရလုိ႔ စိတ္ဆုိးပီး မသြားေတာ့ဘူးလို႔ ရြဲ႕တာလား...
ႏွစ္ သြားခါနီးမွာ သြားေတာ့လုိ႔ၾကားလိုက္တာ မသြားေစခ်င္ေသးဘူး ခံစားမိပီး ေစတနာနဲ႔ အလိုက္သိတတ္စြာ မသြားေတာ့ဘူးလုိ႔ ျပင္ဆင္ျခင္းမ်ိဳးလား...။
သံုး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စိတ္မျပတ္သားတာမ်ိဳးလား...
ေလး သြားခ်င္စိတ္ ကုန္တာလား..
လားေပါင္းမ်ားစြာ.... အဲဒါ စကားေလး သံုးခြန္းထဲက သယ္သြားတဲ့ ျပႆနာ....
အင္း ကာလံေဒသံကို လုိက္လို႔ သံုးႏႈံး တတ္ရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့ေလ....
စကားဟာ တုိတုိင္းမေကာင္းဘူး... ရွည္တုိင္းလဲ အေၾကာင္းမထူးတဲ့....
အင္း ဒီကေလး စကားတတ္လိုက္တာတဲ့.. တစ္ကယ္ေကာ တတ္ရဲ႕လား.........
ေျပာတတ္ယံုပဲလား.. နားေကာေထာင္တတ္ရဲ႕လား..........
စကား .. စကား.. စကား....