ကမ္း

ေရက်ခ်ိန္မွာ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ပီး ကမ္းကို ကပ္မိဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူတစ္ေယာက္လုိ ဘဝဟာ သံေယာဇဥ္ပင္လယ္ျပင္မွာ ေယာင္ခ်ာခ်ာ....
သက္ေသလိႈင္းေတြ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး လိႈင္လိႈင္တက္သာ သြားတယ္... ခႏၶာကို ပင္လယ္ထဲ ျပန္ျပန္ဆြဲခ်...
လံုးခ်ာပဲလိုက္ေနတာလား.. ေျပးသူနဲ႔ ပုန္းသူ၊ လိုက္သူနဲ႔ ရွာသူ...။ ေတြ႔ေနေပမယ့္ ျမင္ဖုိ႔ခဲသလုိပဲ...
ဒူးေထာက္လက္ေျမာက္ထားရင္း ေမးခြန္းေတြကို ေျဖဖုိ႔ေစာင့္ေနတယ္...
ရလဒ္မေကာင္းမွာ ႀကိဳသိထားတဲ့ အလုပ္ဝင္အင္တာဗ်ဴးလုိမ်ိဳး.. ကံတရားကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးဖုိ႔ စိတ္ကို ေျမမွာ ဝပ္ဆင္း ျပင္ဆင္....
ေလျပင္းေတြ တုိက္ခဲ့တာလား.. ေလညွင္းေတြ လာမယ္လုိ႔ အခ်က္ျပတာလား.. မွတ္ထင္သိရွိေနတာေတာ့ ပင္လယ္ဟာ မုန္တုိင္းထန္လြန္းတယ္....
တစ္ဘက္ေစာင္းနင္း မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သိတတ္မႈေတြ သိမ္ငယ္လြန္းေပမယ့္ မွတ္ေက်ာက္တင္ သံေယာဇဥ္ အျဖဴေရာင္ထဲမွာ ဒူးေထာက္ကာ တုိက္ပြဲဝင္ရဦးမယ္...
မွန္ေသာစကားကို သစၥာလုိ ဆုိရင္း အခ်ိန္တန္ရင္ ေကာင္းကင္မွာ လမင္း ထြန္းပါေစလုိ႔ မ်က္ရည္ၾကည္ေလးနဲ႔ ထြန္းၿငိလိုက္တယ္......
ေရာက္ခဲလွတဲ့ ကမ္းေျခမွာ ပန္းေတြ လိႈင္ေမႊးေစေတာ့.....