ကေရာ္ကမယ္ အိမ္ငယ္ေလးထဲပုန္းခုိရင္း..
ငါ့မ်က္ရည္ေတြ ရြာသြန္းၿဖိဳး...........
ၾကည့္ေနလဲ ျမင္ဖုိ႔ခက္တဲ့......
မေန႔ကလုိ ရယ္သံမ်ိဳးေတြ.........
ေရညွိတက္ရင္ဘတ္ေပၚကို......
စကားလံုးေတြနဲ႔ ထုတ္ခ်င္းခတ္.........
အဲဒီညက ငါအိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား....
ေရစီးကမ္းၿပိဳ သြန္ထုတ္လိုက္တာေတြ......
အိပ္မက္ကို ျပန္ေျခာက္လွန္႔ဖုိ႔ဆုိ....
ဘာလုိ႔မ်ားတုိ႔ေတြ ေတ့ဆုိင္ေနေတာ့မလဲ.........
ခူးပီးမွ အသီးႏုတဲ့....
ဘဝရဲ႕ေထ့လံုးေအာက္မွာ......
မေတာင္းလဲ ေပးေပးေနမိတယ္....။
ဟုတ္ရဲ႕လား.........
သံသယေတြက ျပန္ျပန္ခ်ည္တယ္.........
ညိဳတုိင္းလဲ ရြာႏုိင္ခဲလြန္း........
အဲဒီပန္းေတြ ပြင့္ခ်ိန္ထိေအာင္ .........
ငါ့ရင္ခြင္ ေနရာက်န္ပါ့မလား.........
မေတာင္းပဲနဲ႔ ျပည့္တဲ့ဆုဆုိတာ ...........
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ခုတံုးလုပ္ဖုိ႔တဲ့လား......
အရာရာကို အရွံဳးေပးပီးပါမွ.......
ႏႈတ္ထြက္ဖုိ႔ ေတာင္းဆုိတတ္တယ္....
ခ်ိမ့္ခ်ိမ့္သဲ ႀကီးျမတ္မႈမွာ........
ရိုးေျမက် နားလည္မႈေတြနဲ႔............
ေၾကြက်တဲ့ထန္းသီးအေၾကာင္း..
စကားလံုးေတြ ဆြံ႔အေလာက္တဲ့အထိ........
တုိက္ဆုိင္မႈက ဘဝကို စိန္ေခၚ.........။
ေပးသူနဲ႔ ယူသူ...
ဘယ္သူက အားသာေနတာလဲ......
ခ်ိန္ခြင္ကို လွ်ာထုိးညွိခ်ိန္ေတာ့......
အသစ္ေရာက္တဲ့မနက္ကို ျမင္တယ္......
ေနဘယ္ကထြက္တာလဲ............
0 comments:
Post a Comment