ေတာင္ေတာင္အီအီ

ေတြ႔လုိ႔ ေရးတာေလးပါ............
ခိုတစ္အုပ္နဲ႔ ထမင္းတစ္ဆုပ္..............

စင္ကာပူ တုိက္ခန္းတစ္ခုနားမွာပါ.............. ကၽြန္ေတာ္ ကာစတမ္မာ ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနတုန္း တုိက္နားမွာ အမိႈက္ကား အမိႈက္လာသိမ္းတယ္...............
အမွတ္တမဲ့ၾကည့္ေနမိတယ္........... ကားထြက္သြားေတာ့ အမိႈက္ဂိုေဒါင္ေရွ႕မွာ ထမင္းလံုးေတြ ျပန္႔က်ဲက်န္ခဲ့တယ္...
စင္ကာပူမွာ ဒါမ်ိဳးလဲ ရွိေသးတာပဲ ေတြးေနတုန္း... ခုိတစ္အုပ္ ျပဳန္းဆုိေရာက္လာေရာ............
ထမင္းလံုးေတြကို အလုအယက္ေပါ့.............
ျမင္ရခဲတဲ့ ျမင္ကြင္းလုိျဖစ္ေနေတာ့ ၾကည့္ေနမိတယ္............
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ခုိ တစ္ေကာင္ ထပ္ ဆင္းလာတယ္... ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္က အႀကီးဆံုးပဲ....
ေရာက္လာတာနဲ႔ ရွိသမွ်ခုိေတြကို ရန္ရွာတယ္...
အစာလုတယ္... စားမာန္ခုတ္တယ္ေပါ့.................
သူက ပတ္ပီး လိုက္ထုိးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်န္တဲ့ ခုိေတြက ေျပးဟယ္လႊားဟယ္နဲ႔ တစ္လံုးေတြ႔ တစ္လံုးေကာက္စားသြားၾကတယ္...
ဗလႀကီးကေတာ့ လိုက္ထုိးဆိတ္ရင္း ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ ထမင္းလံုးေတြ ကုန္ေနခဲ့ပီ....
အသက္ကို ဖုတ္လိႈက္ဖုတ္လိႈက္ရွဴရင္း ထမင္းက်န္ကို ပတ္ရွာေနတယ္....
က်န္တဲ့ခုိေတြေတာ့ ေအးေအးလူလူ ပ်ံထြက္သြားတယ္......
“အလုိႀကီး အရနည္း” ဆုိတဲ့စကားေလး ေခါင္းထဲ တက္လာတယ္......