Thursday, June 11, 2009

ေ၀ဒနာ ႏုႆတိ

ခိုးယူမိသမွ် အၾကည္႕တုိင္း
မ်က္ျမင္သက္ေသမလိုဘူး
ျဖစ္ခ်ဳပ္ဆဲ စိတ္ရုပ္တိုင္းက ခုန္လႈပ္.....

အလွဆုံးပန္းတစ္ခင္းႀကီးျပင္း လူလားေျမာက္ဖို႕
လိပ္ျပာေတြကုိ ဘယ္အရာက ပ်ံသန္းေစခဲ႕သလဲ ?
တြန္းပင္႕ ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ႕ မ်က္ေစာင္း၀တ္မႈန္ စမွာ
ဖမ္းယူေမႊးျမဖို႕ ဆတ္ဆတ္ခါ ေတာင္ပံမ်ား
တုန္ႏႈန္းျမင္႕ သက္ျပင္းလႈိင္းအလ်ား ဆန္႕ထြက္ေကြးေကာက္

ေလေျပေတြကပဲ ရိုင္းစိုင္းလြန္းၾကသလား
ေလ်ာတိုက္လြင္႕ပါ ဆံမွ်င္စမ်ား သိမ္းသပ္ ငဲ႕ေစာင္း လိုက္ခ်ိန္
တစ္ရစ္ခ်င္း ဆြဲတင္ၫႊတ္ေကြးသြားတဲ႕ ေလး လို
ပုလဲတန္းသြန္ခ် စြတ္စိုဆဲ ႏႈတ္ခမ္း ဟဟ
ေစာင္းႀကိဳးၫွင္းသံ တိုးတိုးဖြဖြ

ေဆးေရာင္စုံ တပ္ဆင္ထြန္းညွိထားတဲ႕ တိမ္းမူးဖြယ္လြင္ျပင္ေပၚမွာ
ဗန္ဂိုး စိုက္ခဲ႕တဲ႕ေနၾကာပန္းေတြ ရွိမလား
စကၡဳ အၾကည္ဓါတ္ နဲ႕ ၀တၳဳ ထိခတ္ျခင္း ခဏတာေလးမွာ
အိုင္းစတိုင္းရဲ႕ စြမ္းအင္ ျဒပ္ ညီမွ်ျခင္းလို
အခ်ိဳး က်က်
တစ္ေၾကာင္းမ်ဥ္းယဥ္ေက်းမႈ တစ္ေ႐ြ႕စာတိုင္းရဲ႕ အနုပညာဟာ
ဟီရိုရွီးမား ေကာင္းကင္ထက္က " ကဗ်ာ " ။

ကူးေလြ႕

31.05.2009
Sun,May

0 comments:

Post a Comment