Wednesday, December 15, 2010

႐ွမ္းရိုးရာ ကိႏၷရီ ကိႏၷရာ အက



တိုက္ရိုက္တင္တာ မွန္သမွ် ကြာလတီ အရမ္း က်ကုန္တဲ႕အတြက္ ဒီတစ္ခါေတာ႕ ကိုမိုးေခတ္ အႀကံေပးသလို ယူက်ဳ ကေနပဲ တင္လိုက္ပါေတာ႕တယ္။

Sunday, December 5, 2010

ေငြေတာင္တန္းနဲ႔ ထုိလြမ္းခ်င္း...

ခ်ယ္ရီေတြငံုကာသင္းလုိ႔ ေငြႏွင္းဖြဲ႕ရည္....
ခ်စ္ျခင္းေတြတူတံုဆင္းတယ္ ထုိေတာင္တန္းဆီ....
ေျမာက္ျပန္ေလ ျမျမေသြးမွာ ခ်မ္းခုိက္တုန္ရီ....
လွစ္သိုခ်ိဳ ဟန္ေဆာင္ကင္းတယ္ ခင္ဖြယ့္ရွမ္းျပည္....

တက္ေနျခည္ ၿခံဳကာအေထြးမွာ ရႊင္ပြဲဖြဲ႔တည္...
မ်က္ရည္ၾကည္ခုိကာတြဲေအာင္ ရယ္ခုိးစီစီ.....
ပါးေတာ္နီထုိပုလုိင္းနဲ႔ စီတန္းလွည့္ခ်ီ.....
ေမာပ်ိဳျဖဴပီဘိမေနာနဲ႔ လွပန္းခ်ယ္စီ.....

လက္ဆယ္ျဖာထိပ္မွာမုိးလုိ႔ ဦးညႊတ္ရြယ္ရည္....
ျမတ္ေပသည္ေစတီပုထုိးနဲ႔ ဘုရားေစာင္းတန္းဆီ....
မက္ေပသည္အိပ္မက္ခိုးဖြဲ႔ ေျမလမ္းနီနီ....
စိတ္မွာရည္သည္တစ္ႀကိမ္ေလးေတာ့ ေလွ်ာက္ခ်င္ေသးသည္....

လြမ္းရယ္မေျပ သံသာေတးနဲ႔ ဆုိေရးဖြဲ႔သီ....
ညေနရီေလျပည္အတုိးမွာ လြမ္းေငြ႔ေဝစည္....
မိခင္ႀကိဳ အိမ္အုိေလးနဲ႔ ထုိေတာလမ္းဆီ....
အေရာက္ရယ္ျပန္ ခုိဝင္ဦးမယ္ ဆံုးျဖတ္ရြယ္ရည္......
အိမ္... ျပန္ ... ဦး... မည္.....။ ။

Thursday, December 2, 2010

အက္သံ...

မ်က္ရည္စက္မွာ တြဲလြဲခုိ...
ရင္ခုန္သံကို အျပစ္မဆုိခ်င္ပါဘူး...
အခ်စ္ကို ခ်ိဳမယ္ထင္ခဲ့မိမွ...
မနက္ျဖန္ကို ရင္ကြဲႀကိဳဦးမယ္....

Friday, November 26, 2010

ကထိန္ ( DVD Intro)


ဆယ္႕ေလးရက္ေန႕ က လုပ္တဲ႕ စုေပါင္း ကထိန္မွာ ရိုက္ထားတာေတြပါ။
အခမ္းအနားတစ္ခုလုံး ကို တင္ဖို႕ရာ အဆင္မေျပလို႕ ဒီဗြီဒီေခြ အတြက္လုပ္ထားတဲ႕ အင္ထရိုကိုပဲ Trailer အျဖစ္တင္လိုက္ပါတယ္။

Tuesday, November 23, 2010

ရွင္သန္ျခင္းမွတ္စု

ရပ္ေနတာလား...
ေလွ်ာက္ေနတာလား........
ျပန္လာျဖစ္ေတာ့လဲ ဒီေနရာ.........
ဘာမွ မရွိတာကေနစတယ္....
ဒီလုိပဲ ဘာမွမရွိပဲ ထြက္ခြာ........
ၾကားကာလမွာ ငါ့ကုိယ္ငါ ဖြပ္ဖြပ္ေၾကေအာင္ေထာင္းရင္း...
သံသရာကိုမ်က္ကြယ္ျပဳ...
အဲဒီတြင္းေတြ နက္ေကာင္းတုန္း....။

ေတာင္ႀကီးမိသားစုဖုိရမ္မွာ တင္ဖူးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ

Friday, October 22, 2010

တင္းအား

အရာအားလုံး တစ္ခုတည္း ျဖစ္သြားခဲ႕တယ္။

ကေလးေလး တစ္ေယာက္လို
ငိုမေယာင္မိုးတိမ္ေတြ ပြင္႕ေနတဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဆီက
ခၽြဲႏြဲ႕ဂီတမ်ား
စိုရုံေလး တုိက္ခတ္သြားၿပီးေနာက္.....။

ကူးေလြ႕

Friday, October 15, 2010

Rehearsal


ရွမ္းပြဲ အတြက္ ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ ရီဟာဇယ္ပါ။ စတူဒီယိုထဲမွာ မီး သီး ေလး ေသးေသး သုံးလုံးသာ ထြန္းထားေပးလို႕ ေမွာင္မဲမဲ ျဖစ္ေနတာေလး သီးခံေပးၾကပါခင္ဗ်ား။ ဘေလာ႕ေပၚ တင္ၿပီးတုိင္း ကြာလတီအရမ္းက်သြားတဲ႕အတြက္ ဖူးစကရင္ ၾကည္႕လို႕အဆင္မေျပပါဘူးခင္ဗ်ာ..။ ကြာလတီမက်ေအာင္တင္တဲ႕နည္းေလး ရွိရင္ မ,စ ေပးၾကပါဦး။

Sunday, October 3, 2010

အပိုင္းအစမ်ား


ကၽြန္ေတာ္သုံးေနတဲ႕ ဒီဘီအက္စ္ ဘဏ္က  ပြဲၾကည္႕လက္မွတ္ေပါင္း သုံးေထာင္ မဲေဖာက္ေပးတဲ႕အထဲမွာ  လက္မွတ္တစ္စုံ မဲေပါက္တဲ႕အတြက္ သြားၾကည္႕ခဲ႕ရတာေလးေတြပါခင္ဗ်ား။

Sunday, August 15, 2010

".................."

  


ဒီလိုနဲ႕ပဲ...ငါတို႕ေတြ
နီးလာလိုက္....ေဝးသြားလိုက္
သက္ရင္႕အခ်စ္ေတြသာ ကုိယ္စီကိုယ္ငွ ထမ္းပိုးၿပီး
စိတ္ကူးတို႕ ထပ္တူ က်မယ္႕ေန႕ကိုေစာင္႕တယ္

ဖြင္႕ဟ...မေျပာလဲ
ရင္မွာ ထပ္တူက် အလြမ္းေတြ တနင္႕တပိုး
ဘယ္ေလာက္ပဲ ေဝးေစဦးေတာ႕...တို႕နွလုံးသားေတြ
နီးကပ္..ပူေႏြးျမဲ

ေရႊေရာင္ အိပ္မက္ေတြ ရိတ္သိမ္းဖို႕
အနာတရ လမ္းမ ရွည္ေဝးေဝးမွာ
ဘဝစားၿမိန္ဝုိင္းေလး ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ျပင္ဆင္မထားနုိင္ေသးေတာ႕
ခ်စ္သူကို လက္ဆုံစားဖို႕ လည္း မေခၚဝံ႕ဘူး။

တစ္ႀကိမ္သာ နီးရဖို႕ အႀကိမ္ႀကိမ္လဲ ခြဲခြါ
ျပန္ဆုံခ်ိန္ ငါ႕စာမ်က္နွာေပၚမွာလဲ
ခ်စ္သူရဲ႕ "ကတိ" ေတြ မပါဘူး
ကိုယ္တိုင္ယုံၾကည္ထူမတ္ျခင္းနဲ႕သာ ခုိင္မာၿပီး
မင္းအတြက္
ငါ႕ရင္ေျမေလး မြမြေၾက ထြန္ယက္ၿပီး ပ်ိဳးခဲ႕...စိုက္ခဲ႕။
ကူးေလြ႕

(ဂူဂဲလ္ ကပုံပါ။)

Tuesday, August 10, 2010

ေတာင္ေတာင္အီအီ

ေတြ႔လုိ႔ ေရးတာေလးပါ............
ခိုတစ္အုပ္နဲ႔ ထမင္းတစ္ဆုပ္..............

စင္ကာပူ တုိက္ခန္းတစ္ခုနားမွာပါ.............. ကၽြန္ေတာ္ ကာစတမ္မာ ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနတုန္း တုိက္နားမွာ အမိႈက္ကား အမိႈက္လာသိမ္းတယ္...............
အမွတ္တမဲ့ၾကည့္ေနမိတယ္........... ကားထြက္သြားေတာ့ အမိႈက္ဂိုေဒါင္ေရွ႕မွာ ထမင္းလံုးေတြ ျပန္႔က်ဲက်န္ခဲ့တယ္...
စင္ကာပူမွာ ဒါမ်ိဳးလဲ ရွိေသးတာပဲ ေတြးေနတုန္း... ခုိတစ္အုပ္ ျပဳန္းဆုိေရာက္လာေရာ............
ထမင္းလံုးေတြကို အလုအယက္ေပါ့.............
ျမင္ရခဲတဲ့ ျမင္ကြင္းလုိျဖစ္ေနေတာ့ ၾကည့္ေနမိတယ္............
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ခုိ တစ္ေကာင္ ထပ္ ဆင္းလာတယ္... ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္က အႀကီးဆံုးပဲ....
ေရာက္လာတာနဲ႔ ရွိသမွ်ခုိေတြကို ရန္ရွာတယ္...
အစာလုတယ္... စားမာန္ခုတ္တယ္ေပါ့.................
သူက ပတ္ပီး လိုက္ထုိးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်န္တဲ့ ခုိေတြက ေျပးဟယ္လႊားဟယ္နဲ႔ တစ္လံုးေတြ႔ တစ္လံုးေကာက္စားသြားၾကတယ္...
ဗလႀကီးကေတာ့ လိုက္ထုိးဆိတ္ရင္း ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ ထမင္းလံုးေတြ ကုန္ေနခဲ့ပီ....
အသက္ကို ဖုတ္လိႈက္ဖုတ္လိႈက္ရွဴရင္း ထမင္းက်န္ကို ပတ္ရွာေနတယ္....
က်န္တဲ့ခုိေတြေတာ့ ေအးေအးလူလူ ပ်ံထြက္သြားတယ္......
“အလုိႀကီး အရနည္း” ဆုိတဲ့စကားေလး ေခါင္းထဲ တက္လာတယ္......

ထမင္းဝုိင္း

အိမ္နဲ႔ ေဝးတုိင္း အိမ္ကို တနည္းနည္းနဲ႔ လြမ္းေနရတာ.........
ဒီေန႔ေမြးေန႔မွာေတာ့ အေမခ်က္တဲ့ ဟင္းေတြ... အေဖခ်က္တဲ့ ဟင္းေတြ မထိမေတြ႔ပဲ ေနေနရတာ....
ေနာက္ဆံုးဗ်ာ.......... အသားဟင္းစားရင္ေတာင္ အရိုးေတြက်န္ရင္ အိမ္က ေၾကာင္ေလး ေခြးေလးေတြကို သတိရတယ္...
ကိတ္မုန္႔စားရင္လဲ မ်က္လံုးဝုိင္းႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ပီး ေတာင္းစားတတ္တဲ့ ေခြးနက္မႀကီး... (အခုေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး..)
အေမ့အသံၾကားရင္ ျပာေနတဲ့ ေၾကာင္တစ္အုပ္....
သူမ်ားအိမ္ကို ေပးလိုက္ပီး အိမ္မွာ ျပန္လာေနတဲ့ တစ္ေကာင္တည္းေသာ ေခြးနက္ကေလး မဲလံုး.....
ေတြးရင္း မ်က္ရည္ေတြလည္လာလုိ႔ ေမြးေန႔မွာ သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္ ခ်ေရးျဖစ္တယ္....
သီခ်င္းစပ္ပီးတာနဲ႔ အေမ့ကို ဖုန္းဆက္တယ္... စပီကာ ဖြင့္ခုိင္းပီးေတာ့ သီခ်င္းခ်က္ခ်င္း ဆုိျပျဖစ္တယ္....
မ်က္လံုးမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔.....
အိမ္ကို လြမ္းလိုက္တာ

Sunday, August 1, 2010

Clone Shot


စိတ္ကူးတည္႕ရာ ေလးေတြပါခင္ဗ်ား။

Sunday, July 25, 2010

Sequence Shots 1


တစ္ခုခု ေပါ႕ဗ်ာ။ လုပ္ၾကည္႕မိတာေလးေတြပါ။

Thursday, July 22, 2010

မိုင္တုိင္ေတြရဲ႕ သီခ်င္း

ငါတို႕ရဲ႕ ေတြ႕ဆုံခ်ိန္ေလး
ၾကည္႕ေနရင္းကပဲ ခုိးယူခံလိုက္ရခ်ိန္
ျမင္ေနက် ငါ႕မ်က္လုံးေတြ ငတ္မြတ္ဖ်ားနာခဲ႕ရေပါ႕

မရွိျခင္းအနက္ေရာင္ ပြင္႔ဖတ္ေတြၾကားမွာ
ေနသားမက်တဲ႕ စိတ္ က
ည ရဲ႕အေရခြံကို ဆုတ္ၿဖဲ ေျပးထြက္တယ္
ဖြင္႕ထားမယ္႕ တံခါးမ်ားဆီ
စြင္႕ထားမယ္႕ နားတစ္စုံဆီ

ေကာင္မေလးေရ...!
ဒါဟာ ငါ႕ရင္နဲ႕တီးခတ္တဲ႕ ဂီတပါ
နင္႕ ျပတင္းရဲ႕ အျပင္ဘက္ မနက္ခင္းမွာ
ညေနမွာ...
ငါ႕ အလြမ္း ေတြ လွလွပပ
မိုင္တုိင္ေတြ စိတ္လိုလက္ရ ေကြးညြတ္ထားတဲ႕ ေလေျပထဲမွာ
လြင္႕ထြက္စီးေမ်ာဆဲ ေခၚသံမ်ား...

ကူးေလြ႕

Saturday, June 19, 2010

ေရာ္.....

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ စကားလံုးေတြ ျပန္႔က်ဲ...
အဲဒီ အတြင္းက်က် စားပြဲေလးမွာ...
သူမပါတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြ ခ်ခင္း....
ေနဝင္ျခင္းဟာ ရက္စက္လြန္းတယ္......

စိတ္လုိလက္ရ စိမ္းလန္းျခင္းေတြ....
ရင့္ေရာညိဳးခ်ိန္ ေျမခလြယ္လြန္း...
ပြင့္ခ်င္တုိင္း ပြင့္ခဲ့ပီးမွေတာ့...
ေျခြရက္သူ အျပစ္မတင္ခ်င္ေတာ့....

ဆိတ္ၿငိမ္စြာပဲ သံုးသပ္ေနမိတယ္...
ပံုေသနည္းေတြ ခ်ခင္းတုိက္တတ္တဲ့...
အဲဒီမနက္ေတြ ျပန္ျပန္လန္းလာေအာင္...
ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္...

ေလးဘက္ေလးတန္ ေဘာင္ခတ္ အခန္းက်ဥ္းထဲ
ငါ့နံရံကို ငါျပန္ေက်ာ္ဖုိ႔...
စည္းမ်ဥ္းခ် ဒႆနေတြထဲ...
အခုထိေတာ့ ငါလဲက်ေနတုန္း....။ ။

ကမၻာ႕ ဖလားအတြက္ LIVE Streaming

ကမၻာ႕ဖလား ကို အြန္လိုင္းက ရွာႀကံၾကည္႕ေနရတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္႕ေနတဲ႕ Live Streaming ဆိုက္ေလး တစ္ခု မွ်ေဝခ်င္ပါတယ္...။ ၾကည္႕ရတာအေတာ္ေလးလဲ အဆင္ေျပၿပီး ၾကည္ၾကည္လင္လင္လဲ ရွိပါတယ္။ ကြန္နက္ရွင္ အတန္အသင္႕ရွိရုံနဲ႕ ၾကည္႕ရႈနုိင္ပါတယ္။
 လင္႕ခ္ ကေတာ႕ ဒီမွာပါ။

http://lets-kickoff.blogspot.com/2010/06/watch-live-streaming-fifa-world-cup.html

ဒါရိုက္လင္႕ခ္ ေတြကို ပြဲစ ခါနီး ဆယ္႕ငါး မိနစ္အလိုေလာက္မွ ေပးပါတယ္..။ သူ႕ဆိုက္မွာ တင္ထားတဲ႕ ပေလယာကေနလဲ တုိက္ရိုက္ၾကည္႕ရႈနုိင္သလို...သူေပးထားတဲ႕ လင္႕ခ္ ေတြ ကေနလဲ ၾကည္႕ရႈနုိင္ပါတယ္။လင္႕ခ္ေတြကိုလဲ အျမဲ အပ္ဒိတ္လုပ္ေပးထားပါတယ္။ ၾကည္႕ေနရင္း တစ္ခါတစ္ေလလိုင္းေပ်ာက္သြားရင္ လင္႕ခ္ေျပာင္းၿပီး ၾကည္႕နုိင္ေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား..။

ကူးေလြ႕

*ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ ကမၻာ႕ဖလားေရာဂါကို ဒီလင္႕ခ္နဲ႕ ကူညီေျဖရွင္းေပးတဲ႕ ေဘာ္ဒါႀကီး စိုးေငြကုိ အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း *

Tuesday, June 15, 2010

တိမ္ေတြ ငိုတဲ႕ေန႕

ပိတ္ထားတဲ႕မ်က္ခြံေတြက
ၿပဳံးတယ္။

မုတ္သုန္ စိတ္ကူးေတြ တသုန္သုန္ ခတ္ၿပီး
ငတ္မြတ္ ဖ်ားနာေနတဲ႕ ေကာင္ပါ
ထီးတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လမ္းမေပၚ
တုန္တုန္ရီရီ အိပ္ေမာက်

သူမေရ....!
ေဟာဒီ လက္ထဲက ရက္စြဲဟာ
ေကာင္းကင္ရဲ႕ ဂီတနဲ႕အတူ ပြင္႕တယ္
ခု
စြတ္စို ခြင္႕ ဘယ္ဆီမွာလည္း....?

ေယာင္ယမ္းသံ ဆူညံတဲ႕ ေန႕ပါ
ပိတ္ထားတဲ႕ မ်က္ခြံေတြကေတာ႕
ၿပဳံးေနတယ္။

ကူးေလြ႕

Thursday, June 3, 2010

စိတ္ထြက္ေပါက္

လြဲျခင္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔...
ဟန္ခ်က္ညီညီ စီခ်ယ္ထားတဲ့ ငါ့ရဲ႕ည....
စိတ္ကူးတိမ္စုိင္ေတြ ႀကိဳးနဲ႔သီလုိ႔..
ရင္ဘတ္ကို ေလျပည္ေငြ႔ေငြ႔ပြန္း.........
ဟိုးအေနာက္ယြန္းယြန္းဆီက ထုပ္ပိုးျခင္းမဲ့ ဆာေလာင္မႈေတြ....
ေမွာင္ရီေနတာေတာင္ အလင္းကို သက္ေသထူတုန္း...
သံသယ ရယ္သံပါးပါးထဲမွာ...
အမွန္တရားေတြ ေျခာက္ခ်ားတိတ္ဆိတ္.....
အဲဒီမနက္မ်ိဳးမွာ ငါ့ကို ဘယ္သူႏုိးခဲ့တာလဲ.....?

Tuesday, June 1, 2010

ေနေမွ်ာ္တဲ႕ပန္း

ရင္အိမ္ကို ဖြင္႕ပစ္လိုက္တဲ႕အခါ
နားတစ္စုံ စာ စကားေတြ
တဆစ္ဆစ္ေႂကြသြားခဲ႕

ႏႈတ္ခမ္းကို ထမ္းပိုးၿပီး
ေခါက္ရိုးက်ိဳး မ်က္လုံးေတြ ျမည္တမ္းခဲ႕
သိုသိုဝွက္ဝွက္
ပင္႕သက္ တို႕ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ခဲ႕ၾက

ပ်ိဳးထားတဲ႕ ငါ႕ ေကာင္းကင္လည္း
ၾကယ္ေသေတြ ပြင္႕ႏွင္႕ေပါ႕
အဆိပ္သင္႕လေရာင္ကို ျမည္းစမ္းရင္း
ပ်ိဳ႕ပ်ိဳ႕လာတဲ႕အလြမ္းေတြ
ငါ႕ အခန္းထဲ တနင္႕ တပိုး....

ကူးေလြ႕

Wednesday, May 19, 2010

ဆံုမွတ္မ်ားရဲ႕ အလြန္

တိတ္တိတ္ေလး ငါရပ္ေနခဲ့တယ္............
တုိးတိတ္ညင္သာလြန္းတဲ့ ရင္ခုန္သံပါးပါးေလးၾကားမွာ အခ်စ္ေရာ္ရြက္ေလးေၾကြက်.........
ေကာက္ယူသိမ္းဆည္းလိုက္ဖုိ႔ ငါလက္ေတြ လွမ္းလိုက္တယ္........
ႏွင္းစက္ေတြ စုိေနသတဲ့လား ရြက္ဝါရယ္...........
သဲ့သဲ့ေလး လႈပ္ရွားယံုနဲ႔ နင္ဘာလုိ႔ ခုန္ခ်ခဲ့တာလဲ.................
ရင့္က်က္ေနတဲ့ ဒဏ္ေတြနဲ႔ အဝါေရာင္ငယ္ မဟာဆန္ခ်ိန္မွ နင္ေျမခရက္တယ္ေနာ္............
စိမ္းစုိေဝျဖာဖူးတဲ့ အခက္အလက္ေတြ . ေကာင္းကင္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ေၾကကြဲ...........
ေျမနီေရာင္ ေျခာက္သေယာင္းမွာ နင္ၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းလုိက္ခ်ိန္....
ဘယ္ဘက္ ရင္အံုက ပါးပါးဆုိတယ္ မ်က္ရည္ေျခြ ေစြတဲ့မုိးတဲ့လားကြယ္.....
ပင့္သက္ရွဳိက္ ေခါင္းေမာ့လိုက္ခ်ိန္မွာ ငါ့မ်က္ရည္ေတြ ခုန္ ခ် လိမ့္ ဆင္း...........

Monday, May 17, 2010

ဆိတ္သုဥ္းျခင္း

ကြယ္...
အထီးက်န္ဆန္လြန္းရဲ႕

ပင္႕သက္ေတြ ၿမိဳ ၿမိဳ ခ်ထားရတယ္
အနားမွာ နင္မရွိ

ကူးေလြ႕

Wednesday, May 12, 2010

ဥယ်ာဥ္မွဴး....

ပတ္သက္ျခင္း တဒဂၤေလးမွာ..
ခ်စ္ျခင္းေတြ ရြာသြန္းၿဖိဳးလုိ႔...
ေရာင္နီနဲ႔ အၿပဳံးေတြခ်ယ္သ...
ေတြ႔ဆံုခ်ိန္ေနာက္က်တာကို အျပစ္တင္ဖူးတယ္........

စိတ္ကူးတုိင္းလဲ ေတြ႔ႏုိင္ခဲတယ္....
ဆံုမွတ္ေတြက ထက္ဝက္မက လြန္ေနခဲ့သမုိ႔....
ပ်ံသန္းတဲ့ အိပ္မက္နားခ်ိန္မွာ
ငါ့ရင္ေတြ ျပျပေမာတယ္.....

ရယ္သံေတြ ကႀကိဳးသီလုိ႔...
ငါ့အသက္ေတြ တည္ေစခဲ့သူေရ....
ပူေႏြးတဲ့ မ်က္ရည္ေကာက္ေၾကာင္းမွာ...
ေအးခ်မ္းႏွစ္သက္ေပ်ာ္ဝင္တတ္ခဲ့ေပါ့.....

တစ္စိမ့္စိမ့္နဲ႔ တစ္ေေအးေအး....
ၿခံဳလႊာေလးလုိ ေႏြးေထြးလြန္းတယ္ကြယ္....
ထြက္သက္ေလးကို မွန္းေမွ်ာ္ ၾကည္ႏူးရင္း....
ငါ့ရဲ႕ပါးျပင္ဟာ စိတ္ကူးရင္ခြင္ဆီ.....

လက္တစ္ကမ္းစာ အထိေအာင္...
ပင့္သက္ေတြ က်ယ္ေလာင္ဖူးတယ္...
ေခါက္သိမ္းထားတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲက...
အခ်စ္ေတြ သြန္ဆင္းသြားလိုက္တာ.....

မိုးရည္ေတြ ျမျမက်ဲတုိင္း...
ငါ့ကိုယ္ငါ ေဆးေၾကာသုတ္သင္.....
ကေလးေလးေရ.....
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာ ယဥ္ယဥ္ေလး ရူးခဲ့ေပါ့.....

စိမ္းလန္းဖူးတဲ့ ေန႔ေတြ အေၾကာင္းမွာ...
မေမ့ရက္ႏုိင္ေကာင္းေအာင္တြယ္ၿငိ...
အခ်ိန္ျပည့္ ၿပံဳးပန္းရွိရာ...
ေတးသံသာေတြ ခ်ိဳျမသီက်ဴး.....

စူးနစ္စြာ ခ်စ္ဖူးပီးမွေတာ့...
မူးယစ္ခ်ိန္ ရပ္တံ့လိုက္တယ္....
ပန္းပြင့္ငယ္ ပြင့္ဖူးျခင္းမွာ...
အေရာင္စြန္းေတြ ကင္းပါေစေတာ့....

လႈိက္လႈိက္ဆူ ပူတဲ့ႏွလံုးမွာ...
ေပးဆပ္သူ ယဲ့ယဲ့ၿပံဳးတယ္...
ေလာင္းရိပ္မွာ တြယ္က ညိဳးမယ့္အစား...
လြတ္လပ္စြာ စြင့္ငြားေစေတာ့....

ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ေခါက္သိမ္းလိုက္တယ္ ကေလးေရ...
မ်က္ရည္စို နာက်င္ခက္လဲ
ေၾကြက်မယ့္ ထန္းသီးတစ္ခ်ိဳ႕အတြက္....
မနက္ျဖန္ေတြ မထိတ္လန္႔ေစနဲ႔ေတာ့........................။

Tuesday, May 11, 2010

ႏႈတ္ဆက္သံ

တစ္ေန႔က ဖုတ္က်ီးသၿဂိဳလ္လုိက္တဲ့
သံေယာဇဥ္အပိုင္းစေတြ
စိတ္လုိလက္ရ ပုတ္သိုးပ်က္စီး...

အသိမုိးေတြေခါင္တဲ့
က်ီးအာသီးျပပြဲမွာ....
အေရာင္လွတုိင္း ေရာင္းလို႔ မေလာက္ဘူးတဲ့လား....

ထားလိုက္ေတာ့....
တစ္စြန္းတစ္စ ဖြင့္လွစ္ၾကည့္ခြင့္ရလိုက္တာ
တမင္မဟုတ္သလို သက္သက္လဲ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး....
ေပးသူယူသူ လြဲတဲ့လမ္းမွာ...
အစကတည္းက မွတ္တမ္းေတြမလုိ......။

ၿပံဳးျပ ေခါင္းညိတ္ယံုနဲ႔
အသိေတြပံုက်သြားခဲ့တာ.....
ေလွာင္ရယ္သံ ျပျပၾကားမွ...
ငါ့ေနာက္ေက်ာမွာ ဓါးကို ျမင္တယ္.....

ဒါလဲ ထားလိုက္ပါ....
ေတာင္းဆုိသံမဲ့စြာ ဖြင့္ခ်ထားေပးမွေတာ့
သံေယာဇဥ္သီးေတြ ပုပ္သိုးသြားတာ.
ျပစ္တင္မႈကင္းစြာပဲ..
တယုတယ ျပန္သိမ္းေပးလိုက္တယ္...
သံုညကအစမွာ တစ္မွ မရွိေသးပဲ....

ျပတ္သားလုိက္တယ္ ေလလြင့္ျခင္းေရ...
ထိခုိက္လဲ ၿပံဳးေနယံုတာ...
ငါ့မ်က္လႊာေတြ မွိတ္ထားမွေတာ့...
သကာရည္ ပါးပါးဖံုးလဲ....
ႏွစ္သက္ဖုိ႔ ေၾကာက္တတ္သြားခဲ့...
ပဥၥလက္ေတြ ျပတဲ့သူေရ...
နင္ရြာတဲ့မုိးမွာ နင္ကိုယ္တုိင္ မနစ္မြန္းေစနဲ႔
ထုတ္ခ်င္းခတ္ထိတဲ့ျမားအတြက္
နင့္ကို ငါ ဦးညႊတ္ထားတယ္.....။

Wednesday, May 5, 2010

ကမ္းပါး

အိပ္မက္ထဲက ႏုိးထလာခဲ့သလိုလား
ထင္မွတ္မထားတဲ့ ရက္စက္ျပတ္သားမႈေတြ
မုိးၿပိဳတာကို မွင္တက္မိေနတုန္း
စကၠန္႔ပိုင္းေလးထိကို စကားသံေတြ ခ်ိဳလြန္းေသးတယ္...

ေရပက္မဝင္ ေျဖရွင္းခ်က္ေတြက
မာနအရံအတားကို ေက်ာ္လႊားႏုိင္ျခင္းမဲ့တယ္
လက္ဖဝါးကို လွန္ၾကည့္တတ္ဖုိ႔
မ်က္ရည္ေတြ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ရမွာလား.....

အရင္းခံ စိတ္ရုိးေလးနဲ႔
ဒူးေထာက္လုိ႔ ရုိက်ိဳးေနခဲ့တာ
အမိႈက္တစ္စလုိ ျပတ္သားခံရခ်ိန္ေတာ့
သမုဒၵရာလယ္ သေဘၤာေမွာက္သလုိပဲ.........

ရင္အဆံုးထိ ဖြင့္ေပးတာေတာင္
ေက်ာဘက္ထိ ေဖာက္ထြက္ရွာတတ္လြန္း
ခ်ခင္းစရာ ကုန္ခ်ိန္ထိေအာင္
ဒီပြဲက လွမလာခဲ့ဘူး.........

လႊမ္းၿခံဳကာ ခ်ည္ေႏွာင္ခံရင္း
အၿပံဳးကိုသာ ရိုးသားစြာဆာေလာင္ခဲ့တာ
မ်က္ရည္တာ က်ိဳးက်ခ်ိန္မွ
လမ္းခုလတ္မွာ ငိုေၾကြးမရတဲ့ဘဝ.....

ျမင္လွည့္စမ္းပါ ဒီရင္ထဲကို
နားလည္မႈကိုသာ ေတာင့္တခဲ့တာပါ
အၾကြင္းမဲ့တည္တဲ့ ေမတၱာထုမွာ
စကားလံုးအတုေတြ မသံုးႏႈန္းခဲ့ပါဘူး.....

အခု
ေခ်ာက္ကမ္းပါးေလးရဲ႕ အစြန္ဖ်ားမွာ
တုိးတိတ္စြာေတာင္းဆုေျခြေနယံု
မနက္ခင္းေလးေရ...
ေက်းငွက္ေတြ သာေနလဲ ငါ့ရင္နာေနတယ္...................။ ။

ကမ္း

ေရက်ခ်ိန္မွာ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ပီး ကမ္းကို ကပ္မိဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူတစ္ေယာက္လုိ ဘဝဟာ သံေယာဇဥ္ပင္လယ္ျပင္မွာ ေယာင္ခ်ာခ်ာ....
သက္ေသလိႈင္းေတြ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး လိႈင္လိႈင္တက္သာ သြားတယ္... ခႏၶာကို ပင္လယ္ထဲ ျပန္ျပန္ဆြဲခ်...
လံုးခ်ာပဲလိုက္ေနတာလား.. ေျပးသူနဲ႔ ပုန္းသူ၊ လိုက္သူနဲ႔ ရွာသူ...။ ေတြ႔ေနေပမယ့္ ျမင္ဖုိ႔ခဲသလုိပဲ...
ဒူးေထာက္လက္ေျမာက္ထားရင္း ေမးခြန္းေတြကို ေျဖဖုိ႔ေစာင့္ေနတယ္...
ရလဒ္မေကာင္းမွာ ႀကိဳသိထားတဲ့ အလုပ္ဝင္အင္တာဗ်ဴးလုိမ်ိဳး.. ကံတရားကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးဖုိ႔ စိတ္ကို ေျမမွာ ဝပ္ဆင္း ျပင္ဆင္....
ေလျပင္းေတြ တုိက္ခဲ့တာလား.. ေလညွင္းေတြ လာမယ္လုိ႔ အခ်က္ျပတာလား.. မွတ္ထင္သိရွိေနတာေတာ့ ပင္လယ္ဟာ မုန္တုိင္းထန္လြန္းတယ္....
တစ္ဘက္ေစာင္းနင္း မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သိတတ္မႈေတြ သိမ္ငယ္လြန္းေပမယ့္ မွတ္ေက်ာက္တင္ သံေယာဇဥ္ အျဖဴေရာင္ထဲမွာ ဒူးေထာက္ကာ တုိက္ပြဲဝင္ရဦးမယ္...
မွန္ေသာစကားကို သစၥာလုိ ဆုိရင္း အခ်ိန္တန္ရင္ ေကာင္းကင္မွာ လမင္း ထြန္းပါေစလုိ႔ မ်က္ရည္ၾကည္ေလးနဲ႔ ထြန္းၿငိလိုက္တယ္......
ေရာက္ခဲလွတဲ့ ကမ္းေျခမွာ ပန္းေတြ လိႈင္ေမႊးေစေတာ့.....

Sunday, May 2, 2010

စကား

စကား..........
ကို္ယ္လိုခ်င္တာကို ပံုစံေဖာ္ဖို႔ သံုးႏႈံးေျပာဆုိၾကတယ္.... ဘာသာစကားေတြ ဘယ္ေလာက္ကြဲကြဲ အဓိပၸာယ္ကို သယ္ေဆာင္ေနတာပါပဲ.....
ဆက္သြယ္ေျပာဆုိေနၾကတာ.. နည္းမ်ိဳးစံု.........။ စာေရးသလို၊ ေျပာလဲ ေျပာရဲ႕....။
ၾကားထဲမွာ သယ္ေဆာင္ေပးတဲ့အဓိပၸာယ္နဲ႔ လက္ခံနားလည္မႈေလး ခ်ိတ္ဆက္မိဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္.........
အထင္ေလးတစ္ခ်က္ လြဲေစျခင္းဟာ ေတာ္ေတာ္ ဆုိးဝါးတဲ့ ဆက္သြယ္မႈ ကန္႔လန္႔ကာႀကီးတစ္ခုလုိပါပဲ...
ေစတနာေတြ လြန္သြားရင္ ေရစီးကမ္းၿပိဳစကားေတြဟာ ကေမာက္ကမ သံစဥ္တစ္ခုလို အဓိပၸာယ္ေတြက ဝိေရာဓိ...
ရွင္းရတာလြယ္ေပမယ့္ စြဲမွတ္သြားတာက ႏႈတ္ရခက္တဲ့ သညာ............
သြားမယ္ မသြားဘူး ႏွစ္ခြန္းထဲမွာ ပဲ အဓိပၸာယ္ေတြ ကိန္းေအာင္းေနလုိက္တာ....
သြားမယ္ ပီးမွာ မသြားေတာ့ဘူး ေျပာလိုက္တာဟာ.... အေၾကာင္းေတြ တစ္စံုတစ္ရာ တုိက္ဆုိင္ခဲ့ရင္ စိတ္ဆုိးတာလုိ အဓိပၸာယ္မ်ိဳး သယ္ေဆာင္တယ္...။
တစ္ခါတစ္ရံ သိတတ္နားလည္မႈကို သယ္ေဆာင္တယ္...။ ဖတ္သူရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ေပၚမူတည္ပီး ကြဲတာေပါ့...
နားေတာ့ ရွဳပ္စရာ... ။ ဥပမာ... အခန္းထဲက ငါသြားေတာ့မယ္ လုိ႔ ႏႈတ္ဆက္ အထြက္မွာ သြားေတာ့လို႔အေျပာနဲ႔ႀကံဳမယ္...။ မသြားေတာ့ဘူးလို႔ ျပန္လည္ျပင္ဆင္လိုက္ပါပီတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြက ေပါက္ကရ ျဖစ္ကုန္ေရာ...။
တစ္ သြားခါနီးမွာ သြားေတာ့လုိ႔ အေျပာခံလုိက္ရလုိ႔ စိတ္ဆုိးပီး မသြားေတာ့ဘူးလို႔ ရြဲ႕တာလား...
ႏွစ္ သြားခါနီးမွာ သြားေတာ့လုိ႔ၾကားလိုက္တာ မသြားေစခ်င္ေသးဘူး ခံစားမိပီး ေစတနာနဲ႔ အလိုက္သိတတ္စြာ မသြားေတာ့ဘူးလုိ႔ ျပင္ဆင္ျခင္းမ်ိဳးလား...။
သံုး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စိတ္မျပတ္သားတာမ်ိဳးလား...
ေလး သြားခ်င္စိတ္ ကုန္တာလား..
လားေပါင္းမ်ားစြာ.... အဲဒါ စကားေလး သံုးခြန္းထဲက သယ္သြားတဲ့ ျပႆနာ....
အင္း ကာလံေဒသံကို လုိက္လို႔ သံုးႏႈံး တတ္ရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့ေလ....
စကားဟာ တုိတုိင္းမေကာင္းဘူး... ရွည္တုိင္းလဲ အေၾကာင္းမထူးတဲ့....
အင္း ဒီကေလး စကားတတ္လိုက္တာတဲ့.. တစ္ကယ္ေကာ တတ္ရဲ႕လား.........
ေျပာတတ္ယံုပဲလား.. နားေကာေထာင္တတ္ရဲ႕လား..........
စကား .. စကား.. စကား....

Wednesday, April 28, 2010

အေမ

ဝမ္းတြင္းမွာ လြယ္စဥ္ကတည္းက
တမ္းခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔တည္
အားတင္းကာ ဝန္ကိုခ်ီမ
ဘဝသစ္ကို ပံုစံခ်ဖုိ႔................

အဆံုးစြန္ေအာင္ နာက်င္ခက္လဲ
အၿပံဳးမြန္နဲ႔ ေအာင္ႏုိင္ခဲ့ေပါ့
ေခၽြးသံတည္ မ်က္ႏွာႏႈံးနဲ႔
ပီတိျဖာ အေမ့မ်က္လံုးေတြ.................

လိႈက္လိႈက္ေအာ္ ငိုသံေပးတဲ့...
ရင္ေသြးငယ္ ခ်ိဳသံေတးကို
စိတ္မွာခင္ သူျပန္ေပးတယ္
လိုအပ္သမွ် လုပ္ေကၽြးသုတ္သင္........

စကားငယ္မပီ တီတာေျပာေတာ့
မ်က္ရည္ၾကည္ ေဝျဖာေဇာနဲ႔
တြန္းတုိက္တည္ သင္ကာေပးတယ္
ေခၚစမ္းကြယ့္ အေမ....

ေျခစံုကို တည္ကာရပ္ေတာ့
ေလဟုန္ကို ျပန္ကာထြက္ဖုိ႔
အေတာင္ေတြစံု ပညာတတ္ဖုိ႔
လူရာသြင္းပို႔ေပးတယ္ ေက်ာင္းေတာ္ရပ္ဆီ.....

ပညာစံု အေတာင္ထြက္ေတာ့
ရင္ကိုကန္ ပ်ံကာတက္တယ္
ရင္ေသြးငယ္ လူေရတက္ကို
သြင္မျပတ္စီးဆင္း ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ေဝ....

ဒုကၡႀကံဳ မေနတတ္မွ
ေသာကအစံု သယ္လာေပးလဲ...
သုခဘံုထင္ကာမွတ္တယ္
တုႏိႈင္းရယ္မွီႏုိင္ဘု ေမတၱာထုကို...

ခြန္းခ်ီငယ္ ျပန္ကာေျပာလုိ႔
ခ်စ္တယ္အေမ မဆုိႏုိင္ခဲ့ဘု
ေနာင္တလြန္ ဆုိခ်ိန္မေရာက္မီွ
အေျပးျပန္ကာရင္ေငြ႔ေႏြးသို႔ လွမ္းေမွ်ာ္စိတ္ရည္....

သားေတာ္ငယ္ သည္အျပစ္ေၾကြးကို
ေမတၱာရည္ တည္ကာေဆးမယ္
ေမေမ့ရင္ ျပန္ကာေႏြးဖုိ႔
ဦးညႊတ္ကာလက္အုပ္မိုး ရွိခုိးမိသည္...


ေမေမ့ရဲ႕ အနႏၱေက်းဇူးဂုဏ္ကို အေမမ်ားေန႔ အမွတ္တရအျဖစ္ သား ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ ကန္ေတာ့လုိက္ပါရေစ အေမ....

Sunday, April 25, 2010

စီးဆင္းတဲ့ေရ.....

အား... ငါ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ...။ ငါ့ ဘယ္လက္တစ္ခုလံုး လႈပ္မရပါလား...။ ဟင္ မုိးရည္ေတြ ဘယ္က က်လာတာလဲ..၊ ငါ ကားထဲမွာမလား...။ ဘာလုိ႔ မုိးစုိေနပါလိမ့္...။ ငါ အခု ဘယ္မွာလဲ...။ ေဟာ ဥၾသသံေတြၾကားတယ္...။ လူေတြ ငါ့ဆီလာေနတယ္...။ ဟာ.... ငါ ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တာပဲ...။ ငါ့ကို ေလာ္ရီကားႀကီး ဝင္တိုက္တာ..။ ဘယ္လုိမွ ထိန္းမရေတာ့လုိ႔ ငါ တစ္ျခားကားေတြ ဆင့္တိုက္မိတာပဲ...။ လမ္းေဘးက အရံအတားတုိင္ကုိသာ မတုိက္မိရင္ ငါ့ကား ဘယ္အထိ လိမ့္သြားမယ္မသိ....။ ကၽြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္.. ငါ့ေခါင္းကလဲ နာလိုက္တာ...။ တစ္ခုခုနဲ႔ ေဆာင့္မိတယ္ထင္တယ္...။ အား...။ ဖုန္း ေလး မီးလင္းေနပါလား...။ မက္ေဆ့ခ်္ ဝင္တယ္ထင္တယ္....။ ငါ့ ေမာင္ေလးဆီကျဖစ္မယ္...။ ဟုတ္ႏုိင္တယ္.. သူနဲ႔ စကားခုနေလးတင္ေျပာေနတာ...။ ရာသီဥတုဆုိးလုိ႔ ဖုန္းက်သြားတာ...။ ဖုန္းေလးကို မလႊတ္တမ္း ကိုင္ထားမွပါ...။ ငါ့ကိုယ္နဲ႔ ကပ္ေနမွရမယ္...။ မဟုတ္ရင္ ေမာင္ေလးကို အဆက္အသြယ္ လုပ္လုိ႔ရမွာမဟုတ္ဘူး...။ အျမင္ေတြ ဝါးလိုက္တာ...။ အင္း... ငါ့ကို သယ္သြားၾကပီ...။ ဘယ္လက္က လႈပ္မရပါလား...။ နာလိုက္တာ..။ ကၽြတ္ကၽြတ္....။ ငါ့ကို ဘယ္ထဲ ပို႔ၾကတာလဲ...။ အေရးေပၚခန္းတဲ့...။ ေမာင္ေလး ဘာပို႔လာတာလဲ ၾကည့္ဦးမွပါ...။ ေအာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ဖုန္းဆက္ပါတဲ့...။ သူအားပီတဲ့...။ ေမာင္ေလးေရ အမ အိမ္ျပန္မေရာက္ႏုိင္ေသးဘူးက
ြယ္...။ ငါငိုလုိ႔မျဖစ္ေသးဘူး.. ။ ေမာင္ေလး ကို မက္ေဆ့ခ်္ျပန္မွေတာ့ျဖစ္မယ္..။ မဟုတ္ရင္ စိတ္ပူေနလိမ့္မယ္...။ ဖုန္းမက်ခင္ေတာင္ ဂရုစိုက္ေမာင္းဖုိ႔ တဖြဖြ မွာေနတာ...။ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တယ္ဆုိတာကိုသာသိရင္ ရင္က်ိဳးလိမ့္မယ္...။ ငါ ေျပာျပလိုက္ရမလား...။ မေျပာလဲ သူသိမွာပဲ...။ အဲလို ဆုိ ပိုေတာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားလိမ့္မယ္...။ ေျပာျပလိုက္ပါမယ္..။ ဒါေပမယ့္ လက္က်ိဳးသြားတဲ့အေၾကာင္းေတာ့ မေျပာဘူး...။ အုိေက.. ေမာင္ေလးေရ အမ ဖုန္းမေခၚႏုိင္ေသးဘူး.. အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္လို႔ အေရးေပၚခန္းေရာက္ေနတယ္... ။ ရပီ ဒီေလာက္ဆုိ...။ အင္း ငါ့ညာလက္ ေကာင္းေနေသးတာ ေက်းဇူးတင္ရမယ္...။ မက္ေဆ့ခ်္ပို႔လုိ႔ရေသးတယ္...။ .................။ နာလိုက္တာ...။ မက္ေဆ့ခ်္ေတာ့ပို႔လိုက္ပီ..။ ဆရာဝန္ေတြက ငါ့ကုိဘာလုိ႔ စစ္ေနတာလဲ...။ ထင္တဲ့အတုိင္းပဲ ေမာင္ေလးဆီက မက္ေဆ့ခ်္ ခ်က္ခ်င္းဝင္လာတယ္...။ ဟာ တဲ့.. ပိ ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ... ပိ အုိေကရဲ႕လားတ့ဲ...။ မအုိေကဘူးကြယ္...။ စိတ္ထဲကသာ ေျပာျဖစ္လုိက္တာပါ...။ လက္ကေတာ့ အုိေကပါတယ္.. ဘယ္လက္နဲနဲနာတယ္၊ ေနာက္ လက္ပင္းနဲနဲ နာတယ္... ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ... မစိုးရိမ္နဲ႔လုိ႔ပဲ ရိုက္ပို႔လိုက္တယ္...။ မက္ေဆ့ခ်္ျပန္ဝင္လာတယ္... စိုးရိမ္ရလား၊ ႀကီးလား၊ ပိရယ္တဲ့....။ အင္း ေမာင္ေလး စိတ္တအား ပူေနတာကို ခံစားမိတယ္...။ ငါ ျမင္ေနတယ္ ေမာင္ေလးရယ္... ၊ ဒီရင္ထဲကေန ျမင္ေနတယ္...။ ေဟာ ေဒါက္တာေတြ လာၾကပီ.. ။ ငါ့ကို ခြဲစိတ္ခန္း ခ်က္ခ်င္း ဝင္ရမယ္တဲ့...။ အိမ္သားေတြကိုလဲ အေၾကာင္းၾကားထားတယ္တဲ့...။ ငါ့သားေလး စိတ္အားငယ္ေနေရာ့မယ္...။ အေတြးေတြကလဲ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတာပဲ...။ ငါ့ကို ေမ့ေဆး ေပးပီးခြဲမယ္တဲ့...။ အရိုးကို ျပန္ဆက္ပီး ဝင္ေနတဲ့ မွန္စေတြလဲ ထုတ္ရဦးမယ္...။ ေမာင္ေလးေရ.. အမကို သတိရေနေနာ္...။ ေမ့ေဆးေငြ႔ကို ရွဴရင္း ေလာက္ကႀကီးက ေဝဝါးသြားတယ္...။

အင္း ဘယ္ဘက္လက္က မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ နာလုိက္တာ...။ ေလဆာနဲ႔ တစ္ခါတည္း ျပန္ခ်ဳပ္ထားေပးေပမယ့္ နာလိုက္တာ..။ ပတ္တီးထူထူေအာက္ကေန နာက်င္ေနတဲ့ ဒဏ္ရာကို ေတြ႔ေနတယ္...။ ဖုန္းထဲက ေမာင္ေလး ပို႔ထားတဲံ မက္ေဆ့ခ်္ေတြကိုေတြ႔တယ္...။ ေဟာ မတ္ျဖစ္သူ လာႀကိဳပီ...။ အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္..။ ေပ်ာ္လိုက္တာ..။ ဖုန္းကေတာ့ မုိးရည္နဲ႔ ထိပီးပ်က္သြားပီ...။ အသစ္ ဝင္ဝယ္မွပါ...။ မတ္ျဖစ္သူက လက္မခံဘူး..။ အိမ္ကို အရင္ပို႔တယ္..။ ေမာင္ေလး ေမွ်ာ္ေနေတာ့မယ္ ငါ့ကို..။ ငါ့ေမာင္ေလးကို အသည္းနစ္ေအာင္ ခ်စ္တယ္...။ သူ႔ကို ေပးေမွ်ာ္ေနလုိ႔မျဖစ္ဘူး... ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ပီ...။ မတ္ျဖစ္သူက တြဲပီး အခန္းထဲ ပို႔ေပးတယ္...။ ညာလက္ပဲ အားေတာ့တာ ေမာင္ေလးေရ...။ ႏႈတ္ဘြတ္ခ္ အေသးေလးကို ဖြင့္ပီး အြန္လိုင္းတက္လုိက္တယ္...။ ေမာင္ေလး ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ေပးထားတဲ့ အေကာင့္ေလးနဲ႔...။ ထင္တဲ့အတုိင္းပါလား..။ အြန္လိုင္းမွာ ေမာင္ေလးကိုေတြ႔တယ္..။ အား ေခါင္းက ထုိးလုိက္တာ...။ ေမာင္ေလး ေမးေနပီ..။ လက္က်ိဳးတယ္ဆုိတဲ့...။ မ်က္ရည္ေတြက ဘာလို႔ ခ်က္ခ်င္းဝဲတာလဲ...။ ငါမငိုဘူး..။ ေမာင္ေလး စိတ္ဆင္းရဲေတာ့မယ္...။ ပါးပါးေလး ေျပာလုိက္မယ္ အရိုးအက္တာပါလုိ႔...။ ေျပာျပလုိက္တယ္ ေမာင္ေလးကို၊ အရိုးအက္တာပါ.. ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊ ခြဲပီး ေလဆာနဲ႔ ဆက္ပီး ခ်ဳပ္ပီးသြားပီလုိ႔....။ ေမာင္ေလး သနားပါတယ္... ။ ငါေျပာတာကို ခ်က္ခ်င္းယံုပီး ေပ်ာ္သြားတယ္..။ အဟား ေမာင္ေလးရယ္ ပိလက္နာေနတာကို ခ်က္ေနေသးတယ္...။ နားေနေလတဲ့...။ ခ်စ္လိုက္ရတာ ေမာင္ေလးရယ္... ဒါေၾကာင့္ ..။ သူက ငါေဟာက္ရင္ ေၾကာက္တယ္...။ ေနာင့္နဲ႔ ေျပာရင္ အားရွိတယ္လုိ႔ ပိေျပာထားတယ္ေလ ဆုိပီး ေဟာက္လိုက္ဦးမွ...။ ထင္တ့ဲအတုိင္းပဲ သူ ၿငိမ္သြားတယ္..။ မေျပာရဲေတာ့ဘူး...။ လက္ကလဲ နာလိုက္တာ..။ ေခါင္းေတြကလဲ ကိုက္လိုက္တာ..။ ဒါေပမယ့္ ငါၿငိမ္လုိက္ရင္ ေမာင္ေလး သိသြားေတာ့မယ္...။ သူက လူလည္ေလး..။ ညာလက္တစ္ဖက္ကိုပဲ အဆင္ေျပေအာင္ သံုးရင္း ခ်က္ေနလိုက္မယ္...။ အင္း ခ်က္လဲ ခ်က္ခ်င္ပါရဲ႕ ေမာင္ေလးက အလုပ္မွာဆုိေတာ့ အလုပ္ပ်က္ေနဦးမယ္...။ ေပးနားလုိက္ပါမယ္...။

အား ေခါင္းေတြ ထုိးလိုက္တာ... ။ ဖ်ားခ်င္ေနသလုိပဲ...။ အဖ်ားတုိင္းၾကည့္ဦးမွ...။ ဟာ... ၁၀၄ ဆုိပါလား...။ ငါဘာလုိ႔ အဲေလာက္ ကိုယ္ပူေနတာလဲ...။ ေခါင္းေလွ်ာ္မိလုိ႔လား..။ မဟုတ္ပါဘူး...။ ေမာင္ေလးသိရင္ေတာ့ ငါ့ကို ဆူေတာ့မယ္...။ သူ သိေနတာ ခက္တယ္...။ ေျပာျပလုိက္မွပါ...။ ေျပာပီ ငါ့ကို...။ ေခါင္းေလွ်ာ္လုိက္လုိ႔ေနမွာတဲ့..။ ေနာက္ မေလွ်ာ္ရဘူးတဲ့...။ နားရမယ္တဲ့...။ အမ ေက်နပ္တယ္ေမာင္ေလးေရ... ။ အဲလို ဂရုစိုက္တာ ..။ ရွိေနတဲ့ ညာလက္ေလးတစ္ဖက္ကို အားျပဳပီး ေျပာေနရတာ အားမရလုိက္တာ...။ ဘယ္လက္ကလဲ ဘာလုိ႔ အခုထိေအာင္ နာေနတာလဲ..။ လက္ေခ်ာင္းေတြကလဲ လႈပ္လုိ႔ကို အဆင္မေျပ....။ ေဟာ ေမာင္ေလးေျပာတယ္.. ေစာေစာနားရမယ္တဲ့...။ ဘယ္ႏွစ္နာရီ အိပ္ရမလဲ ဆုိေတာ့ ဆယ္နာရီအိပ္ ေလးနာရီထတဲ့...။ အမ နားေထာင္မယ္ ေမာင္ေလး...။ တစ္ကယ္ဆုိ မင္းေလးနဲ႔ စကားေတြ မျပတ္တန္းေျပာခ်င္ေနတာ...။ ဒါေပမယ့္ နားမယ္..။ မနားလုိ႔ မရေအာင္ ေခါင္းေတြ ထုိးလို႔ ေမာင္ေလးေရ...။ မတ္ျဖစ္သူ သိသြားေတာ့ သူ႔ကို ေဆးရံုတန္းပို႔တယ္..။ သူ႔ေခါင္းကို စကင္ဖတ္တယ္...။ ဟာ.. ေသြးခဲေတြ႔တယ္တဲ့..။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့ေခါင္းေတြ ထုိးေနတာကိုး...။ ေမာင္ေလး သိလုိ႔ မျဖစ္ဘူး...။ သူ အရမ္း စိတ္ထိခုိက္သြားလိမ့္မယ္...။ ငါလိမ္ရမယ္ ကေလးရယ္...။ စိတ္ေတာ့မေကာင္းပါဘူး...။ ဝင္လာတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ေတြကို ၾကည့္ရင္း ပါးျပင္ေတြ ပူေႏြးလာတယ္...။ ငါ့မ်က္ရည္ က်ျပန္ပီ ေမာင္ေလးေရ...။

နက္ျဖန္ ခြဲခန္းဝင္ရေတာ့မယ္...။ ငါ သတိ ျပန္လည္ခ်င္မွလည္မယ္...။ လည္ရင္လဲ အားလံုးကို မွတ္မိခ်င္မွ မွတ္မိမယ္တဲ့...။ ေမာင္ေလးေရ...။ အမ ရင္ထဲမွာ ငိုေကၽြးေနတယ္...။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေလး မသိေစရပါဘူး..။ စကားေျပာရင္း ေမာင္ေလးရဲ႕ ဂရုစိုက္မႈေတြ ခံစားရင္း ရင္ေတြ ပိုနာလာတယ္...။ ေမာင္ေလးကို အမ ညာပီး မသြားရက္ေတာ့ဘူး...။ ေမာင္ေလးေရ မင္းအမ မနက္ျဖန္ ခြဲခန္းဝင္ရမယ္...။ ထင္တဲ့အတုိင္းပဲ ေမာင္ေလးဆီက ေမးခြန္းေတြ တလစပ္ဝင္လာတယ္...။ သူသိေနပါလား..။ ေဆးရံု ျပန္တက္ရမယ္ဆုိတာကို... ေျပာလက္စနဲ႔ ေျပာလုိက္ပါမယ္ ေမာင္ေလးေရ..။ မင္းကိုေတာင္ မွတ္မိခ်င္မွ မွတ္မိေတာ့မွာ...။ ဘာတဲ့ ေမာင္ေလး ေပးမသြားရင္ အမ ဘယ္မွ သြားခြင့္မရွိဘူးတဲ့လား...။ ငါ့ကို ငိုေအာင္ လုပ္ေနတာလား ကေလး...။ မင္းကို မခြဲႏုိင္တာ မင္းေလး အသိဆံုးပါ ေမာင္ေလးရယ္...။ ငါ့ဘဝကလဲ ဆုိးလုိက္တာ...။ ငါ့ေမာင္ေလး လက္ထပ္ပြဲကိုေတာင္ ငါ သိပါေတာ့မလား...။ မေန႔က ေမာင္ေလးရဲ႕ ေကာင္မေလး အင္တာနက္ကေန ဖုန္းဆက္ေသးတယ္..။ အလိုက္သိလုိက္ တဲ့ေကာင္မေလး..။ ညီမေလးလုိ႔ပဲ ေခၚျဖစ္တယ္..။ ငါ့ညီမေလး ျဖစ္လာမွာကိုး...။ အား ေခါင္းေတြ ထုိးလုိက္တာ..။ ငါ ငိုေနပီ ေမာင္ေလးေရ...။ ဆယ္နာရီလဲ ထုိးေတာ့မယ္...။ အိပ္ခ်ိန္ ေရာက္ေတာ့မယ္...။ ငါ မအိပ္ပါရေစနဲ႔ ေမာင္ေလး...။ ေမာင္ေလးကို ေျပာေတာ့ သူ နားလည္တယ္...။ စကားေတြ ေျပာေပးတယ္..။ ငါ့ကို ဖက္ထားေပးပါေမာင္ေလး...။ ငါ့လက္ေတြကို ဆြဲထားပါ...။ ငါ့ကို မလြတ္လိုက္ပါနဲ႔။ ငါ့ကို ဘယ္အေျခအေန ေရာက္ေရာက္ မေမ့လိုက္ပါနဲ႔...။ အရမ္းခ်စ္တယ္ ေမာင္ေလးေရ...။ အမတစ္ေယာက္ ရင္ကြဲသံကို မင္းလဲ နားလည္မွာပါ....။ ေမာင္ေလး အသံေတြ တုန္ေနတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ငါေပ်ာ္ေအာင္ ဟန္လုပ္ပီး ေလသံကို ေပ်ာ္ထားတယ္..။ ေမာင္ေလးရယ္...။ ငါသိတာေပါ့...။ ငါ့ရင္ထဲမွာ မင္းကို အတုိင္းသားျမင္ေနတာေလ...။ အား ငါ ကိုယ္ခႏၶာ တစ္ခုလံုး မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး...။ ညာလက္ေလးပဲ က်န္တယ္ ေမာင္ေလး...။ ဒါေပမယ့္ အားအင္ေတြ ျပည့္ေနတယ္...။ ဘာလုိလုိနဲ႔ မနက္ခင္းကို ေရာက္လာတယ္...။ ေမာင္ေလးေရ.. ငါ့ကို ေခါင္းေတြ ၿဖီးေပးေနတယ္...။ ေဆးရံုကို သြားေတာ့မယ္...။ အမကို အားေတြ ယူသြားမွရမယ္...။ ေမာင္ေလးေရ မင္းအသံေလးေတြ အမ ၾကားသြားခ်င္တယ္...။ မွတ္သြားခ်င္တယ္..။ ပရင့္ထုတ္ထားတဲ့ ပံုကို ၾကည့္ပီး အမ တိတ္တိတ္ ငိုေနရတာ ...။ ေဟာ လာေျပာပီ...။ ဖုန္းေခၚလိုက္မယ္...။ တစ္ဖက္က ေမာင္ေလး အသံကို ၾကားလုိက္မွ နာက်င္ေနတာေတြ သက္သာသြားတယ္..။ အင္း... လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ေမာင္ေလးကို အမ ေျပာျပမယ္ေနာ္..။ အလာပသလာပေတြေပါ့...။ အဲလုိနဲ႔ ေဆးရံုဝင္းထဲ ဝင္လာတယ္..။ အမကို ေခါင္း စကင္ ထပ္ဖတ္မယ္ ေမာင္ေလး...။ ပီးရင္ အမကို ခြဲေတာ့မယ္...။ လက္မလႊတ္ပါဘူးတဲ့လား ေမာင္ေလး...။ အမ ဖုန္းခ်မယ္ေနာ္ ပီးမွ ျပန္ေခၚလုိက္မယ္...။

ဟဲလုိ...။

ဟဲလို ပိလား...

ဟုတ္တယ္ေနာင့္... ပိေခါင္းကို စကင္ဖတ္ပီးပီ...။ ေသြးခဲက ေသးတယ္တဲ့... ဒါေပမယ့္ ခြဲဖုိ႔ ဆရာဝန္ေတြနဲ႔ ပိ အကို နဲ႔ တုိင္ပင္ေနတယ္...။

ဟုတ္လားပိ.... ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ခြဲရမွာေပါ့ေနာ္....

အင္း ခြဲရမယ္ ေနာင့္...။ အခု ပိရဲ႕ ဆရာဝန္ လာေနတယ္....။ ခဏေလး ပိ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ဦးမယ္...

ေအာ့ ပိ ...

အင္း သူက ပိကို ခြဲစိတ္ေနစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ လုိက္မွတ္ထားရမွာေလ...။ ပိက သူ႔လူနာဆုိေတာ့...

ေအာ့

အဲဒါမွ သူ အေၾကာင္းစံုသိမွာ...

ေအာ့ ပိ

ေဟာ.. ပိ ဆရာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ လာေနတယ္....

ဟုတ္လားပိ...

အင္း လာေနၾကပီ... အဟင့္... ဟင့္...

ပိ.....

ဟင့္... အဟင့္ ... ေနာင့္... အီး......

ပိ ရယ္.. မငိုပါနဲ႔.. ေနာင့္ တစ္ေယာက္လံုး ရွိတယ္ေလ...။ ပိေဘးမွာ ေနာင့္ တစ္ေယာက္လံုး ရွိတယ္ေလ.....

ေနာင့္ရယ္.. ပိကုိ ခြဲၾကေတာ့မယ္.. ေနာက္ဆယ္မိနစ္ဆုိ ပိကို ေမ့ေဆး ေပးေတာ့မယ္.... အဟင့္ ဟင့္....

ပိရယ္.. ေမ့ေဆးက ပိရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကိုပဲ ေပးႏဳိင္တာပါ...။ ေနာင့္က ပိရင္ထဲမွာေလ...။ ပိလက္ကို ဆုပ္ထားေပးတယ္..။ ေနာင့္ မလႊတ္ဘူး... ။ ပိ မွတ္ထား...။ ေနာင့္ ခြင့္ ျပဳခ်က္မရပဲ ပိ ဘယ္မွ မသြားရဘူး...

...................... ဟင့္ ဟင့္.............

ပိ... ေနာင့္တုိ႔ အတူတူ တိုက္ပြဲဝင္မယ္ေနာ္....။ ပိရင္ထဲက ႏွလံဳးခံုသံကို နားေထာင္ၾကည့္... သာမာန္ထက္ အားျပင္းတယ္သိလား...။ ဘာလုိ႔လဲ ပိသိလား..

......ဟင့္ ဟင့္...

ပိရင္ထဲမွာ ပိရဲ႕ ႏွလံုးသားက တစ္ခု ေနာင့္ရဲ႕ ႏွလံုးသားက တစ္ခု ႏွစ္ခုေပါင္းပီး ခုန္ေနတာပိ...
ပိ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး... ပိခြဲစိတ္ခန္းထဲ ဝင္လဲ ေနာင့္ ပိနဲ႔ အတူရွိေနတယ္ေနာ္ပိ....

ေနာင့္ရယ္... အဟင့္... ဟင့္.......... ပိ သိတယ္ ေနာင့္ ....... ပိနားမွာ ေနာင့္ရွိတယ္ဆုိတာ...

ေအာ့ .. ေနာင့္ရွိတယ္ပိ... ပိကို ဘယ္မွ ေပးမသြားဘူး.....
ပိမွတ္ထား... ပိအံုးေနတဲ့ ေခါင္းအံုးဟာ ေနာင့္ လက္ေမာင္းပဲ...။ ပိ အိပ္ေနတဲ့ ေမြ႔ယာဟာ ေနာင့္ပဲ...။ ပိ ၿခံဳထားတဲ့ ေစာင္ဟာ ေနာင့္ ရဲ႕ လက္အစံုပဲ... ပိနဲ႔ ထပ္တူ ေနာင့္ ရွိေနတယ္ေနာ္ပိ..

ေနာင့္ရယ္.. ဟင့္...

ပိ စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္..

ေနာင့္ရယ္ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ပိကို မေမ့ရဘူးေနာ္.....

မေမ့ဘူးပိ ... ပိရင္ထဲမွာ ေနာင့္ ထာဝရ ရွိေနတယ္.. ။ ေနာင့္ရင္ထဲမွာလဲ ပိ ရွိေနတယ္...။ ပိ ... အတူတူ တုိက္မယ္ေနာ္....

ေနာင့္ရယ္....

ေနာင့္ ေနာင့္ ပိကို လာေခၚေနၾကပီ...။ ပိသြားရေတာ့မယ္............ ေနာင့္ ေနာင့္.........

ပိ ပိ..............

ေနာင့္ ...................... (ကလစ္)

Monday, April 12, 2010

ဧပရယ္ သီခ်င္း

ပုရစ္ဖူးေတြ သီတဲ႕မ်က္ေစာင္းထက္ထက္နဲ႕
ခ်ိဳ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ လွရက္လြန္းတဲ႕ ေႏြ

ေကာင္းကင္ရဲ႕ ေတးသြားေတးသံမ်ား ျမဴေခ်ာ႕ဖို႕
ကႏြဲ႕ကလ် ကကြက္ ကႀကိဳး ကကြက္ နဲ႕
အဝါေရာင္ ပဥၥလက္ တံတုိင္း ေပၚမွာ
ရွိသမွ် အလွကို လွစ္ျပဖြင္႕ထုတ္ထား ရင္း
ႏႈတ္ခမ္းေလး မဟ တဟ
ဧပရယ္ ဟာ လွခ်င္တုိင္းလွလို႕

ေလေျပေတြ လြန္႕လူး ဦးခိုက္တဲ႕
ယစ္မူးဖြယ္ တန္ခူး ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ
တိမ္းပါး ညႊတ္ႏူး ေမ႕ေလ်ာ႕ရင္း
နာက်င္ဖို႕ အဆင္သင္႕ မျဖစ္လိုက္ခင္
ေဆာင္းရြက္က်န္ေတြ အစဥ္အတုိင္း က်ိဳးေၾက ရြာက်သြားလိုက္ရ ပုံက
ေျခာက္ေျခာက္ျခားျခား
တိုးလ် ေအးစိမ္႕စြာ ကြဲေၾက လြင္႕ပါးသြား

ကူးေလြ႕

12.04.2010
Monday,April

Wednesday, April 7, 2010

ကေခ်သည္

တစ္ကယ္ကို မသိခဲ႕တာပါ

ကကြက္ေတြ သပ္သပ္ရပ္ရပ္
အနုစိတ္ထားတဲ႕ လွ်ာဖ်ားေပၚမွာ
ကိုယ္႕ကို ကိုယ္ျပန္ရွာရတာ ေမာေပါ႕

ေလးေလးနက္နက္ ေပါ႕ပ်က္ခဲ႕
ပ်ားရည္ေတြ စီးေမ်ာလာပုံ ကိုက
ေႁမြတစ္ေကာင္ အဆိပ္ ပါး ဝ သလို

မ်ိဳခဲ႕....ေသာက္ခဲ႕
မ်က္ရည္လည္ရႊဲလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႕ဖူးရဲ႕
အသားတင္ ေမ႕ေလ်ာ႕ျခင္းေအာက္မွာ
အရွက္ရ ဝမ္းနည္းခဲ႕ရတဲ႕ ဆႏၵ အစုံစုံ

စနစ္တက် အမွားတစ္ခုစီ ခင္းခဲ႕
နွစ္သိမ္႕ေတး တစ္ခ်ိဳ႕
လိုတုိင္း မရနုိင္တဲ႕ အျပဳံး တစ္ခ်ိဳ႕
စကားခြံ တစ္ခ်ိဳ႕
တစ္ခ်ိဳ႕ ....တစ္ခ်ိဳ႕
ေဟာဒီ...ႏႈတ္ခမ္း အေသေကာင္ေပၚမွာပဲ
ကေယာင္ေျခာက္ျခား.....ေသခဲ႕တယ္။

ကူးေလြ႕

Monday, March 29, 2010

အသိနဲ႔ တရား

တိတ္တဆိတ္ပါပဲ....
ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ စကၠန္႔နဲ႔အမွ် (ခပ္ျမန္ျမန္တုိင္းတာလုိ႔ရတဲ့ အေသးဆံုး အစိတ္အပိုင္း) ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ပ်က္ေနတယ္....
သိေနလဲ ဖာသိဖာသာေနရင္း ေၾကာက္လန္႔မႈကို သိုဝွက္ထားမိတုန္း....
အမွားနဲ႔ အမွန္ၾကားက သတိနဲ႔ သႏၱန္.......
ေတြးေခၚမႈေတြက ေဖာေဖာသီသီ................ ရလာတဲ့ အသိေတြက ေဝေဝဆာဆာ......... လက္ေတြ႔ က်င့္ႀကံမႈက ခပ္ခြာခြာ............
မေကာင္းမွန္းသိေပမယ့္ သင္ေပးလိုက္တဲ့ ေတြးေခၚမႈနဲ႔ ဆင္ေျခတုံတရားၾကားက မုသားပါးပါးေလးမွာ အမွတ္တမဲ့ သို႔တည္းမဟုတ္ တမင္သက္သက္ ခိုဝင္စားသံုး...........
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ပိုင္ ဒါမွမဟုတ္ အငွား စံႏႈန္းေတြနဲ႔တိုင္းတာရင္း ကိုယ္မွန္တယ္ထင္ရာကို တန္းတန္းမတ္ သြားၾက........
ရယ္သံေနာက္ကြယ္က အငိုမ်က္လံုးေတြ.......... ဆႏၵနဲ႔ လက္ေတြ႔............ ကြာဟမႈကို ေသးႏုိင္သမွ် ဆြဲခ်ဳန္႔ရင္း ရင့္က်က္တဲ့ရင္မွာ အတၱသီးေလးေတြက တြဲလြဲခုိ..................
ေပးဆပ္တယ္ဆုိေပမယ့္ တြက္တတ္လြန္းစြာပဲ ပမာဏတစ္ခုထိသာ စိတ္ကို ဆြဲဆန္႔ရင္း ျပန္မရရင္ စိတ္က ဒဏ္ရာေလးေတြ သယ္သယ္သြားတတ္လြန္း.............
အင္း........ ႀကီးျမတ္တာကို လူမသိခ်င္ေနဆုိေပမယ့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ဆီက မ်က္ဝန္း တစ္စံုတစ္ရာကို ေမွ်ာ္ေနတတ္ျပန္ေရာ.............. ဘယ္ေလာက္ၿပံဳးၿပံဳး နင့္ေနတဲ့ ရင္ကို ထမ္းရင္း ႀကီးျမတ္တဲ့ စိတ္ကို အားမလုိအားမရနဲ႔ သံသယက ထားတတ္ေသး...............
ဆင္ေျခမေပးပါနဲ႔လုိ႔ တစ္ဘက္သားကို တားျမစ္ရင္း သံုးခဲ့တဲ့ ဆင္ေျခေတြက အသေခ်ၤ...........
တစ္ခုခ်င္း ေထာက္ေနရမယ္ဆုိရင္ စာမ်က္ႏွာေတြသာ ပြထသြားႏုိင္တယ္.....
အထင္ရွားဆံုးက ေက်းဇူးတရား၊ သိတတ္မႈနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ အတၱ............
မိဘေက်းဇူးကို ငါဆပ္မယ္ဆုိရင္း ရုန္းကန္ေဖြရွာေပးဆပ္ရင္း ေပးဆပ္မႈေတြက ကိုယ့္ေနာက္မွာေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္.....
ေန႔တုိင္း ဖုန္းမဆက္ဘူးေနာ္အေမ.. အေဖ.. ေျပာစရာစကားေတြက ေန႔တုိင္းမွ မရွိတာ... က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ၾက... ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန... တစ္လတစ္ခါ ေျပာျဖစ္တဲ့စကား...
တစ္လမွတစ္ခါ.............. ေန႔တိုင္း ေျပာျဖစ္စရာ စကား မရွိဘူးတဲ့.............
ျပန္စဥ္းစားမိပါ့.............. အြန္လိုင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေန႔တုိင္း နီးပါးေတြ႔ပီး ေျပာေနတာ စကားက ကုန္မသြားပါလား.............
း)
ပါးပါးေလးပဲ ၿပံဳးမိပါတယ္... ရွက္သြားတဲ့စိတ္ကို ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးဆုိတဲ့ ဆင္ေျခေနာက္မွာ ေျပးပုန္းခုိင္းလိုက္ေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့သလို ေနသားက်သြားတယ္...။
လူမႈဆက္ဆံေရးမွာ မိဘက ဘာလို႔ မပါတာလဲ?...................... ေနာက္မွ ေဆြးေႏြးၾကပါေစ....
ဘယ္မွာ ဘယ္လုိပဲ ယွဥ္ယွဥ္ ကိုယ့္ဒုကၡက ပိုႀကီးေနသေယာင္ ထင္တတ္ေသး............
ကုန္ကုန္ေျပာရင္ ဘုရားေဟာတဲ့ တရားကိုေတာင္ လက္တလံုးျခားေလး လုပ္တတ္လြန္းတယ္....
အရက္ေသစာ မေသာက္ပါနဲ႔ တားျမစ္တယ္... ဘုရားရွင္က
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ဆင္ေျခေလးနဲ႔ လွည့္တယ္... ေသာက္တတ္ရင္ေဆး မေသာက္တတ္ရင္ေဘးတဲ့....
အရက္ေသစာမွာ ေဆးလိပ္မပါ၊ ကြမ္းယာမပါဆုိပီး သိသိနဲ႔ လိမ္ခ်င္ေသး.....
ဒါေပမယ့္ တရားကို သိေနတဲ့သူေတြခ်ည္း................
အသိနဲ႔ အတၱၾကားမွာ ခႏၶာကို မွီတြယ္ရင္း မိုက္တြင္းနက္လုိ႔ လြတ္လမ္းကို ေမွ်ာ္တတ္တယ္....
အေျပာလြယ္သေလာက္ လက္ေတြ႔ လုပ္ရခက္တယ္တဲ့.............
အဲဒီေတာ့ ေပးေနၾက ဆင္ေျခပါးပါးေလးေတြနဲ႔ မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာ.......... ျဖစ္ကတတ္ဆန္းဘဝကို နည္းနည္းပါးပါး ေကာက္ကက္စီပီး ရင္ေကာ့ အလွံထူေနတာ.............
ေနာက္ဆံုး ေတာ့ လူပဲေလဆုိပီး တင္ထားသမွ် စံႏႈန္းေလးေတြကို ကိုယ္နဲ႔ ကိုက္ေအာင္ ျပန္ညွိရင္း ေန႔တစ္ေန႔ဟာ အရင္လုိပဲ ပဥၥလက္ဆန္ေနတုန္း.................... အင္းေပါ့ေလ ကိုယ့္အတြက္ ေၾကးစည္သံကို ကိုယ္မွ မၾကားႏုိင္တာ.......



ကိုႀကီးလင္းညိဳ တဂ္လိုက္ေတာ့ အလန္႔တၾကားနဲ႔ ေခါင္းထဲက ကစင့္ကလ်ား ခုန္ေပါက္ထြက္က်လာတာေလးေတြပါ (ဒါလဲ ဆင္ေျခပါးပါးေလးေပါ့).....။ ကၽြန္ေတာ့ဘဝမွာ ထိပ္ဆံုး အတဂ္ခံရဖူးတာဆုိေတာ့ မ်က္စိကိုလည္ထြက္ေနတာ....။
ဖတ္ရတာ အဆင္မေျပရင္ အဆင္ေျပသလိုေလး ဖတ္သြားေပးၾကပါလုိ႔.................
ေလးစားစြာျဖင့္
စိုင္းစိုင္းမြန္း

ေတြးျခင္း

တစ္ရက္ တစ္ရက္ အသားက်ေနတဲ႕ ျပဳဖြယ္ ကိစၥေတြ ထဲမွာ ပ်င္းရိ ငိုက္ျမည္း ေနတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ခင္မင္ဖို႕ေကာင္းတဲ႕ အစ္ကိုႀကီး ကို လင္းညိဳက တစ္စုံတစ္ခု ေတြးျဖစ္ဖို႕ တက္ဂ္လာ တဲ႕အတြက္ ဖုန္တက္ေနတဲ႕ ေခါင္းကို ကမန္းကတန္း ဖုတ္ဖက္ ခါရင္း တစ္စုံတစ္ခု ေတြးဖို႕ အထိတ္တလန္႕ ႀကိဳးစားၾကည္႕ပါတယ္။ အသုံးမျပဳတာ ၾကာတဲ႕ ဦးေနွာက္က ခ်က္ ခ်င္း အလုပ္ မလုပ္ ပါ။

တစ္စုံတစ္ခု ကို ေတြးျဖစ္ဖို႕ အေရးထက္ ဘယ္ အေၾကာင္း အရာကို ေတြးရင္ ေကာင္းမလည္း ဆိုတာ ကိုေတာင္ မနည္း ေတြးၾကည္႕ ေနရပါတယ္။ ေပါ႕ ပါ႕ ပါးပါးေလးပဲ ေတြးရမလား..။ ကမၻာႀကီးနဲ႕ ခ်ီၿပီး မနုိင္ရင္ကာ ေတြးရမလား..။ ဟိုလား ဒီလားနဲ႕ ေတာင္ေတာင္ အီအီ ေလွ်ာက္စဥ္းစား ေနမိတဲ႕အခါ ေခါင္း ထဲမွာ ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေျပးလႊားခုန္ေပါက္ေနၾကေတာ႕တာပဲ။

ၾသဂတ္စ္ ရိုဒင္ ကေတာ႕ ခြါခၽြတ္ၿပီး ေတြးတယ္။ ဒီဘိုးနုိးက ဦးထုပ္ ေျခာက္လုံးေဆာင္းၿပီးေတြးတယ္..။ ဆရာကိုတာ က ေတာ႕ ေဖာက္ထြက္ ျဖန္႕က်က္ၿပီးေတြး ၾကေစခ်င္သတဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ဘာကိုေတြးရမလည္း...? ဘယ္ လိုေတြးရမလည္း...? မနက္ျဖန္အေၾကာင္း လား..။ မေန႕ကအေၾကာင္းလား...။ ဘဝကို တြန္းထိုး ဆြဲတင္ေပးမယ္႕ ေလွကားထစ္ေတြအေၾကာင္းလား..။ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားသူေတြရဲ႕အေၾကာင္းလား။ အမွတ္နွစ္စက္ၾကားက ေျဖာင္႕တန္းေနတဲ႕ မ်ဥ္း တစ္ေၾကာင္းလို ရွင္ျခင္း ေသျခင္း အေၾကာင္း လား...။ ဒါမွ မဟုတ္....မီဂန္ေဖာက္စ္ ရဲ႕ အေၾကာင္းလား။

ေတြးျခင္းက လူေတြကို အဟိတ္ ဘဝကေန ကြာေဝး လြန္ေျမာက္ၿပီး ေလာကကို ခ်ဳပ္ကိုင္လႊမ္းမိုးနုိင္တဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ဆင္ျခင္တုံ သတၱဝါ အျဖစ္ကို ေဆာင္က်ဥ္း ျမွင္႕တင္ေပးခဲ႕တယ္။ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းမွာ ပဲ ေတြးျခင္းက လူေတြကို ပိုၿပီး ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲ တတ္လာ ေစျပန္တယ္။ ေမြးကတည္းက ေသတဲ႕အထိ လူေတြဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ၊ အထူးထူး အျပားျပားေသာ အေၾကာင္းအရာ အၾကံအစဥ္ ေတြအတြက္ တရစပ္ေတြး ၾကတယ္။ ထုိင္ရင္းေတြးတယ္၊ ရပ္ရင္းေတြးတယ္၊ သြားရင္း ေတြးတယ္၊ စားရင္း ေတြးတယ္၊ အိပ္ရင္းေတြးတယ္..။ ေတြးတယ္...ေတြးတယ္...ေတြးတယ္...။ တစ္ခု မဟုတ္ရင္ တစ္ခု ေတာ႕ ေတြးေနၾကတာပဲ...။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေကာင္းတဲ႕ဘက္ မွာ...တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း မေကာင္းတဲ႕ဘက္မွာ...။ တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း ကိုယ္႕ဘဝ ကိုယ္႕အတၱအတြက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း အမ်ားအတြက္ ေလာကအတြက္....။

ဘယ္လို အေၾကာင္းနဲ႕ပဲ ေတြးေန ေတြးေန လူေတြ မေတြးခ်င္ပဲ မသိမသာေရာ သိသိသာသာပါ ေက်ာ္လႊား သြားတတ္ၾကတာေလး ေတာ႕ ရွိတယ္ဗ်ာ...။ ကမၻာဦး ကတည္းက အခု လက္ရွိအခ်ိန္အထိ လူေတြ မလိုခ်င္ဆုံးနဲ႕ အေၾကာက္ရြံ႕ဆုံး၊ ၿပီးေတာ႕ ေမြးရာပါ ပိုင္ဆုိင္မႈ တစ္ခု လည္းျဖစ္ေလတဲ႕ ေသျခင္း ဆိုတာပါပဲ။

ငယ္ရြယ္ ေသးတယ္လို႕ ေျပာခ်င္ ေျပာနုိင္ေသးတဲ႕အခ်ိန္မွာ....ေသျခင္းဆိုတာ ကိုယ္႕နဲ႕ မလွမ္း မကမ္းေလးမွာ ရွိေနတယ္ ဆိုတာ မသိေယာင္ေဆာင္ထား နုိင္ေသးတဲ႕အခ်ိန္မွာ ေတာင္ ေသတယ္ ဆိုတဲ႕ ခံစားမႈႀကီးကို ေတြးမိတိုင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာ ခံစားခ်က္ မ်ိဳးနဲ႕ သိသိသာသာ တုန္လႈပ္ၾကစျမဲပါပဲ။ တစ္ဆက္တည္း အမွတ္ နွစ္စက္ၾကားက မ်ဥ္းေျဖာင္႕လို ဘဝ အကန္႕အသတ္နယ္ပယ္ေသးေသးေလးထဲမွာ ကိုယ္႕ဘာသာ ငါဘာလဲ..ငါဘယ္လဲ...ငါဘာလုပ္ေနလည္း ေတြးၾကည္႕ရင္ အရာရာ အလဟႆ အျဖစ္ ကို ပဲေရာက္သြားတယ္ ...။ပုထုဇဥ္ ေလာကထဲက လူဆိုတာမ်ိဳးကလည္း ကိုယ္႕ အတၱ၊ ကိုယ္႕မာန နဲ႕ ကိုယ္႕ စြမ္း အား အရည္အခ်င္းအေပၚမွာ တစ္စုံတစ္ခုနဲ႕ အမွတ္ေက်ာက္တင္ၿပီး အသိအမွတ္ျပဳခံရဖို႕ အလိုလားဆုံး သတၱဝါေတြမဟုတ္လား..။ ကိုယ္႕စြမ္းနုိင္သမွ်ကာလပတ္လုံးလည္း ကိုယ္႕ပုံရိပ္ ကိုယ္႕သမိုင္းကို ခုိင္သထက္ခုိင္မာေအာင္ ထုဆစ္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႕လည္း လ်စ္လ်ဴ ရႈ ခံရျခင္းဆိုတဲ႕ ခံစားခ်က္ကို မႀကိဳက္ဘူး။ကိုယ္႕ အားထုတ္ မႈအေပၚ မွာ ကိုယ္႕ကို အသိအမွတ္မျပဳပဲ အားလုံး ကို ခ်ိဳးဖ်က္ နင္းေျခ ၿပီး ဥပေကၡာ ျပဳ ပစ္ပယ္ၿပီး ထားခဲ႕မယ္႕ ဒီေသျခင္းဆိုတာ ကို မႀကိဳက္ဘူး။မႀကိဳက္ဘူး...မႀကိဳက္ဘူး... ဟင္႕အင္း...ဟင္႕အင္း...ဟင္႕အင္း...တြန္႕ဆုတ္ ေမ႕ေလ်ာ႕ ျငင္းပယ္ၾကရင္း ပဲ ျငင္းပယ္ျခင္းဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျဖစ္သြားခဲ႕ၾက...။ အဲသလိုနဲ႕ သံသရာစက္ဝန္းႀကီးကို အျမဲလည္ပတ္ စီးဆင္းေနဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး..ထို႕ေနာက္ တစ္တပ္ တစ္အား။


ကူးေလြ႕

၂၉.မတ္လ.၂၀၁၀
တနလာၤ။


****ကိုလင္းညိဳေရ...။ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ အေတြးမ်ားကေတာ႕ ဤမွ်သာပါပဲဗ်ာ...။ ေတြးျဖစ္ေနက် အေၾကာင္းတစ္ခုကို မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္...။ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ တစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္ေစခဲ႕ရင္ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ ညံ႕ဖ်င္းမႈကို ခြင္႕လႊတ္ေပးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား...။****

Thursday, March 25, 2010

အလွည့္

အမွတ္တမဲ့ ဝင္လာပီး အမွတ္တမဲ့ ျပန္ထြက္သြားတယ္...
ေစ့ထားတဲ့ တံခါးေလးမွာသာ လႈပ္ရွားရင္း.......
အသံေလးက တုိးတိတ္ညင္သာ...............

Saturday, March 20, 2010

ခ်ယ္ရီေရာင္ ေစာင္းႀကိဳး

ကမၻာဦး ဒ႑ာရီေပၚမွာ ကတည္းက
နတ္ဘုရားေတြ ဖဲ႕ထုတ္ခဲ႕တဲ႕ ခႏၶာ
ေဟာဒီ...သံသရာေျမနီလမ္း တစ္ဆုံးထိေအာင္
ဘဝ မ်ားစြာ ရွာေဖြေပါင္းဆုံခ်ိန္
အိပ္မေပ်ာ္သူ မွန္ခ်ပ္အပိုင္းအစေတြ စည္းဝါးကိုက္ ကခုန္တယ္....

မ်က္ရည္ကို ဆာေလာင္တဲ႕အျပဳံးေတြက ဘဝကို သိမ္းယူတယ္
မေတာ္တဆ တိမ္ခင္းရဲ႕ ထစ္ခ်ဳန္းသံ အက္အက္

ဂမၻီရ ဆန္ဆန္ တီးခပ္တယ္
ခ်ယ္ရီေရာင္ ခပ္ပါးပါး ေစာင္းႀကိဳးၫွိသံ ညင္သာ ထိပြန္း
ဆိုကေရးတီးရဲ႕ ေနာက္ဆုံး ခ်ိဳၿမိန္ျခင္းလိုမ်ိဳး
မ်က္နွာစိမ္းပင္လယ္က " လွ"တယ္

လက္သည္းဖြက္ထားတဲ႕ မ်က္လုံးအသစ္ တစ္စုံေအာက္က
အဆက္မျပတ္ထုတ္လုပ္ဆဲမ်က္နွာဖုံးမ်ား
မိုးၫိႈ႕ မႏၱာန္ေတြ ပဲ႕တင္ထပ္ ဖုန္းဆိုးလြင္ျပင္ႀကီးတစ္ခုလို
"သူမ" ဟာ အႀကိမ္ႀကိမ္ရြာသြန္းေသြ႕ေျခာက္တယ္

နားေဝတိမ္ေတာင္ ညေနခင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းသြားၾကဆဲ
ရြက္အိုေတြ စီးဆင္းတဲ႕ ေဖေဖာ္ဝါရီ လမ္းအိုက်ဥ္းထဲမွာေတာ႕
အိပ္မက္လက္ပံက နီသထက္ နီလာခဲ႕တယ္။

ကူးေလြ႕

2002 ခုနွစ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္႕ အစ္ကိုရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ေနာက္ ညီမေလးတစ္ေယာက္ရယ္ ေပါင္းၿပီး အိပ္မက္ခ်ယ္ရီလို႕ အမည္ေပးထားတဲ႕ ေဖေဖာ္ဝါရီ အမွတ္တရ ကဗ်ာ စာအုပ္ တစ္အုပ္လုပ္ဖို႕ စီစဥ္ခဲ႕ၾကပါတယ္...။အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႕ စာအုပ္မလုပ္ျဖစ္ခဲ႕ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေကာင္းမႈနဲ႕ စမ္းရင္း သပ္ရင္း ဟိုတုန္းကမလုပ္ျဖစ္လိုက္တဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္အတြက္ အမွတ္တရအျဖစ္ အိပ္မက္ခ်ယ္ရီ ဆိုၿပီး ဘေလာ႕ဂ္ လုပ္ျဖစ္သြားေတာ႕ အဲဒီတုန္းက စာအုပ္ထဲထည္႕ ဖို႕ လ်ာထားတဲ႕ကဗ်ာေတြကုိ နည္းနည္းခ်င္း ျပန္တင္ျဖစ္ပါတယ္...။ အဲဒီတုန္းက စာအုပ္ ေခါင္းစည္းအတြက္ ေရးခဲ႕တဲ႕ ကဗ်ာ နွစ္ပုဒ္ရွိပါတယ္။ အိပ္မက္တစ္ျခမ္းနဲ႕ ည ဆိုတဲ႕ ကဗ်ာနဲ႕  အခု ဒီ ခ်ယ္ရီေရာင္ ေစာင္းႀကိဳး ဆိုတဲ႕ ကဗ်ာပါ..။

Thursday, March 18, 2010

ဒြိဟ

စိတ္ေတြေနာက္က်ိေနတယ္....
တင္းထားရင္လဲ ျပတ္မွာစိုးတ့ဲစိတ္နဲ႔ မ်က္စိမွိတ္ နားပိတ္ ေနခဲ့ရတာ အႀကိမ္ေတြ ေရတြက္လုိ႔မရ....
ခ်စ္တတ္လြန္းတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ ခပ္ဖြဖြက်ိမ္ဆဲရင္း ေလးလြန္းတဲ့ရင္ကို ထမ္းထမ္းပီး ငါ့ေန႔ေတြ ဆက္ေနရတယ္...
ကံၾကမၼာအလွည့္ေျပာင္းေလးတစ္
ခုမွာ ေစ့ထားတဲ့တံခါေလးဟသြားလို႔ အတြင္းကို တစ္စြန္းတစ္စ ျမင္ခြင့္ရလိုက္တယ္...
မယံုၾကည္ႏုိင္စရာေကာင္းေအာင္ အတၱေတြက ဘဝကို အဖန္ဖန္ မ်က္လွည့္ျပ.........
အမွန္တစ္ရားႏွစ္ခုၾကားမွာ ပါးပါးေလး လက္တစ္လံုးျခားလွည့္ေနတာ.....
ငါ ဆုိတဲ့ တံတုိင္းကိုေတာ့ ေက်ာ္ဖုိ႔ ခက္ၾကတယ္မလား....။
တံတုိင္းေနာက္က ႏွလံုးသားတစ္ခုကို ထုတ္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ ငါကပဲ မွားေနတာပါ....။
ပတ္သက္မႈ အတုိင္းတာတစ္ခုကို စည္းခ်က္က်က် ထိန္းထားဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတာ သိလာခ်ိန္မွာ ငါမမွားတဲ့ ငါ့ အမွားေတြတြက္ ငါ့ကို စြဲခ်က္တင္ပီးေနပီ....။
ထိရွတာခ်င္းတူတူ သူက ပိုနာတတ္ေနေတာ့ ဟင္းလင္းျပင္တစ္ခုလို ငါေခါင္းငံု႔ေပးလုိက္တယ္.....
ေပးဆပ္မႈမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး ကပ္ပါေနမိတာ ငါ့ရဲ႕ ႀကီးက်ယ္ေသာ ဆံုးရွဳံးမႈေပါ့.....
မ်က္ရည္ပူေတြ ေဝ့ဝဲတက္ေနတဲ့ ဒီမ်က္လံုးေတြနဲ႔ပဲ ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ ျဖစ္သင့္တာၾကားကို ငါ ပါးပါးေလး တုိးဝင္ရင္း မျပည့္ေသာဆုေတြ ေတာင္းမိတုန္း....
ဆုိင္တယ္ထင္ေတာ့ ေတာင့္တတယ္.. ပိုင္တယ္ထင္ေတာ့ ေၾကာင့္က်တယ္တဲ့....
ၾကားဖူးတဲ့ တရား အဆံုးမစကားေတြ.....
နားထဲမွာ ရိုက္ခတ္ ပဲ့တင္ျပန္လဲ ငါက ေခါင္းမာလြန္းစြာ ဆုပ္ကိုင္ထားေနဆဲ.....
ဟူး......................
သိမ္ေမြ႔နက္ရွိဳင္းလြန္းတဲ့ သံေယာဇဥ္ပုစၦာထဲမွာ မ်က္စိတ္မွိတ္ နားပိတ္တတ္ဖုိ႔ က်င့္ရမွာလား.....
ဥေပကၡာနဲ႔ လစ္လ်ဴရွဳတာ ဘာကြာလဲ.....
ဟူး.........................
သက္ျပင္းေမာေတြ အခါခါခ်ရင္း အရာရာကုိ ရင္ထဲ ထည့္လြန္းတဲ့ငါ့ကိုငါ အခုထိ အားမရဘူး..........
ေကာင္းတတ္လြန္းတဲ့ စိတ္ကို ခုထိ နားမလည္ဘူး...........
စာနာလြန္းတာလဲ မွားတာပဲလား.............
အခုထိ ငါရခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာေတြဟာ စာနာမႈ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာမႈ၊ ေပးဆပ္မႈ၊ တာဝန္သိတတ္မႈ၊ ေစတနာထားမႈ၊ ေမတၱာသက္ဝင္မႈကေန ျဖစ္ျဖစ္ေနတာ အံ့အားသင့္ ရင္နာေနတုန္း....
ပင္ပန္းလြန္းေပမယ့္ ငါ့ခံယူခ်က္ကေတာ့ ယိုင္လဲ မသြားမွာ ေသခ်ာေနျပန္တယ္.............
ရင္ကို စံုကန္ ထြက္သြားေပမယ့္ နာက်င္ရင္း ေမတၱာမပ်က္တတ္ေနတာ ေရွးဘဝရဲ႕ အတိတ္ကံေၾကာင့္ေလလား....

Monday, March 15, 2010

သံပတ္

ေတြ႔ဆံုခ်ိန္ေတြက
ေရပြက္ပမာ........
ေတြ႔ေနက် မ်က္မွန္းတန္းမိယံုေလး..
သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ဘဝလြယ္အိတ္ထဲ...
အမွတ္တမဲ့ ထည့္ထည့္မိေနတယ္....
ပခံုးတစ္ဖက္ေစာင္းတဲ့အထိေအာင္
အမွတ္သညာနည္းတုန္း....

အေနတတ္ရင္ အေသျမတ္တယ္တဲ့..........
အေနမတတ္ခင္ ခဏခဏ ေသႏုိင္လြန္းတယ္....
တလြဲတေခ်ာ္ ငါ့ေန႔ေတြက ...
ေကာက္ေၾကာင္းေတြ မွားမွားေနတယ္....

ေရွ႕ကို လွမ္းလွမ္းေမွ်ာ္ပီး...
တစ္လွမ္းလုိငါ့စိတ္ကူးေတြျဖန္႔ခ်ိန္ေတာ့..........
ထံုးစံအတုိင္း လူးလိမ့္....
ေျမနီလမ္းက ရွည္ေနခဲ့တာလား...
အခုထိ ဖုန္နဲ႔ အသားမက်.....

စားသံုးဖုိ႔ေမ့ပီး ခူးခူးမိတဲ့ အသီးေတြ...
လက္ကမ္းေဝခ်ိန္က်ေတာ့....
မနက္ျဖန္ေတြ မႈန္ရီသြားလုိက္တာ....
လြယ္အိတ္ေလးပိုက္ရင္း....
ဒုိင္ယာ၇ီထဲေရးထိုးမွတ္သား.........
ထပ္တူက် စာသားေတြ..........။

Tuesday, March 9, 2010

သံေယာဇဥ္အလြန္

လရိပ္ထဲမွာပဲ ေဝေနဖူးတဲ့ပန္းေတြ....
မညိွဳးေတာ့ဘူးလုိ႔ ထင္ခဲ့.....
မွတ္မွတ္ရရပါပဲ...
မ်က္ေတာင္ တစ္ခ်က္ခတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ...
.
ပြင့္ညွာေတြ ေၾကြက်...

ရင္ခြင္ကို ျဖတ္နင္းသြားတဲ့ ေလေျပ...
ၿခံထဲကအသီး လူခုိးခ်ိန္က်မွ....
ေလွာင္ရယ္သံေတြ ျပျပသယ္လာ....
မေန႔က ေတြ႔ဖူးတဲ့ မ်က္ႏွာထဲ........
ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးမိတဲ့အျဖစ္.....

မ်က္ရည္နဲ႔မတန္ေအာင္ အလြန္းေနခဲ့တာလား
အျဖဴေရာင္ ၿခံဳထည္ပါးကို
ခြင္းထြက္လာတဲ့ဒါးခ်က္ေအာက္မွာ...
ႏွလံုးသားကို ခ်ခင္းေပးေနမိတယ္.....

ငါ့ခႏၶာကို ဖဲ့ထုတ္သြားတဲ့...
ေမွာ္ဝင္နတ္သမီးေလးေရ......
သံေယာဇဥ္ တစ္ဆင္စာအတြက္
အဖန္ဖန္ ဦးညႊတ္ေနမွာပါ......

မလုိခ်င္ပဲ ေပးမိေနသလုိမ်ိဳး........
ဆႏၵေတြေတာင္လုိပံုမွ.......
ေခ်ာင္းစီးတဲ့မ်က္ရည္..........
နဂိုအတုိင္းေလးျဖစ္ေနဖုိ႔အတြက္...
ငါ့ရင္ေတြ နာလုိက္ရတာ.....

ေမႊးပ်ံ႕ပါေစ ပန္းကေလးေရ.........
လေရာင္လြန္ ကမ္းေျခတစ္ဖက္မွာ.........
ပြင့္ဖူးကာ သာယာေစေတာ့....
အဆံုးမဲ့ အခ်စ္ေတြ သြန္ေလာင္းရင္း.........
တိတ္တဆိတ္ပဲ ငိုေနေတာ့မယ္.....။

Thursday, March 4, 2010

ၿမိဳ႕ပ်က္

ေျခာက္ေသြ႕ေနပုံက ကႏၱာရ ဆန္ဆန္

ရနံ႕ကင္းေန႕ရက္တုိ႕ ဆြတ္ယူစားသုံးရင္း
ခံနုိင္ရည္ဟာ ပီပီသသႀကီး ႏြမ္းလာခဲ႕
တိမ္ပြင္႕ေတြ မပါ တဲ႕ မိုးရာသီကို ထမ္းၿပီး
စိတ္ကူးေတြ လွ်ံက်

ေနာက္ေတာ႕
တျဖည္းျဖည္းလဲၿပိဳသြားခဲ႕တယ္
ပက္ၾကားအက္ ပုခုံးတို႕ကို ပင္႕တင္ရင္း
ေမ်ာ္လင္႕ျခင္း တစ္သီးစာေတာင္ မျပည္႕ခင္...။

ကူးေလြ႕

Friday, February 19, 2010

လြတ္လပ္ျခင္း



တစ္ေန႕သား...မွာဗ်ာ။မိဘေတြရဲ႕ တင္းက်ပ္တဲ႕ စည္းကမ္းေအာက္မွာ ေနရတဲ႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕တဲ႕အခုိက္မွာ သူ႕ရင္ထဲက သူေတာင္႕တ ငတ္မြတ္တဲ႕ လြတ္လပ္တဲ႕ ရွင္သန္ျခင္းအေၾကာင္း စကားစျမည္ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။သူ႕စိတ္ကူး...သူ႕ဆႏၵေလး ထဲက လြတ္လပ္မႈ မွာ  အဆိပ္အေတာက္ ျဖစ္ေစေနတဲ႕ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကတဆင္႕ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတဲ႕ လြတ္လပ္ျခင္းပါ။  လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲ နုိင္ၾကပါတယ္ ခင္ဗ်ား။


လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆိုခြင္႕၊ ဆန္႕က်င္ခြင္႕၊ ေရးသားခြင္႕၊ ဝတ္ဆင္ခြင္႕စတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္နိဳင္မႈ၊ျဖစ္တည္ခြင္႕ ရွိမႈ ကို တန္ဖိုးထား အသားေပးတဲ႕ ကိစၥရပ္ဟာ ကမၻာႀကီးကို တစ္ကယ္ အက်ိဳး ျပဳနိုင္ပါရဲ႕လား? ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လူေတြဆိုတာ တစ္ကယ္ပဲ လြတ္လပ္စြာေဖာ္ထုတ္ လုပ္ကိုင္နုိင္ခြင္႕ ရွိသင္႕သလား?လြတ္လပ္စြာ ေျပာၾက၊လုပ္ၾက၊ဝတ္ၾက၊ ဖန္တီးၾက၊ ေနထုိင္ၾကျခင္းအားျဖင္႕ မွ်တ ညီညြတ္တဲ႕ ကမၻာႀကီး တစ္ခု ကို တည္ေဆာက္ယူနုိင္ ၾကပါ႕မလား...?လူေတြရဲ႕ အကန္႕ အသတ္မရွိတဲ႕ ဆႏၵ အကြဲအလြဲေတြကို လြတ္လပ္မႈ ေပးလိုက္ျခင္းအားျဖင္႕...ဘာေတြ ပိုၿပီး တိုးတက္ လာမလဲ? 

လူေတြ ရဲ႕ အတုိင္း အဆမဲ႕ လြတ္လပ္ျခင္းဟာ ကမၻာႀကီးကို အျမဲ ျငိမ္းခ်မ္း ညီညြတ္ေစနိုင္လိမ္႕မယ္ လို႕ ကၽြန္ေတာ္က ေတာ႕ မယုံၾကည္ဘူး။  တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ္႕ လြတ္လပ္မႈဟာ တစ္ပါးသူကို ကန္႕သတ္ က်ဥ္းက်ဳံ႕ေစတတ္ပါတယ္။ဒါေပမယ္႕ လူတိုင္းက ဒါကို ေမ႕ေလ်ာ႕ ထားေလ႕ ရွိၾကပါတယ္။
စည္းနဲ႕ကမ္းနဲ႕ လြတ္လပ္ႏူိင္မွ တန္ဖိုးရွိတာပါ ။ စည္းမရွိ ကမ္းမရွိ ပရမ္းပတာ လြတ္လပ္တာဟာ ကိုယ္႕ရဲ႕ တန္ဖိုးကိုလဲ က်ေစသလို ပတ္ဝန္က်င္ကို အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေစပါတယ္ ။ လြတ္လပ္မႈ နဲ႕ အတူ တာဝန္ယူတတ္မႈ ဆိုတာလဲ ဒြန္တြဲပါေနပါတယ္ ဆိုတာကိုလဲ မေမ႕သင္႕ၾကဘူး ။ လြတ္လပ္မႈ ဆိုတာၾကီးကိုပဲ တြင္တြင္သံုးသံုးျပီး ကိုယ္႕လုပ္ရပ္ရဲ႕ ျဖစ္မႈပ်က္မႈ အေပါင္းကို တာဝန္မယူႏိူင္ျပန္ရင္လဲ အဲဒီ လြတ္လပ္မႈ ဆိုတာၾကီးက တကယ္ အဓိပၸာယ္ ရွိပါဦးေတာ႕မလား   ။

တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ လြတ္လပ္ခြင္႕ ကို ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ႕ အတြက္ ၊ လြတ္လပ္မႈကို ငဲ႕ညွာရတဲ႕အတြက္ သူ႕ဆီက လာတဲ႕  ခ်ိန္းေျခာက္မႈကို  ထိထိေရာက္ေရာက္ ေျပလည္ေအာင္ မေျဖရွင္းနိုင္ၾကတာမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။
ေျပာရမယ္  ဆိုရင္ေတာ႕...လူေတြရဲ႕လြတ္လပ္ခြင္႕ ကို အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိသာ ထိန္းခ်ဳပ္ကန္႕သတ္မထားခဲ႕ရင္ ကမၻာႀကီးဟာ ဒီေန႕ဒီခ်ိန္ ထိ ေအးခ်မ္း ေနလိမ္႕မယ္လို႕ မထင္မိဘူး။အဲ....တခုပဲ အဲ႕ဒီလြတ္လပ္မႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ပဲ႕ကိုင္ေပးတဲ႕  ကန္႕သတ္ခ်က္ဟာ မွန္ကန္ တိက်တဲ႕ ကန္သတ္ခ်က္ ( ဥပေဒ ) ျဖစ္ဖုိ႕ေတာ႕ လိုတာေပါ႕  ။

 
လြတ္လပ္မႈ ဟာ မေကာင္းဘူးလို႕ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလိုပါဘူး။ လြတ္လပ္မႈကေန တိုးတက္ ျဖစ္ထြန္းမႈေတြ အမ်ားႀကီး သီးပြင္႕လာခဲ႕သလို လြပ္လပ္မႈကေန အဆိုး၊အပ်က္ ဘက္ဦးတည္တဲ႕ အေၾကာင္းတရားေတြလည္း တၿပိဳင္နက္ ေရာယွက္ ပါဝင္လာတာ ပဲ မဟုတ္လား။ေနာက္တစ္ခ်က္က အတုိင္း အဆမဲ႕ လြတ္လပ္ျခင္း ဟာ လူေတြရဲ႕ နဂိုရ္ ရွိရင္းစြဲ အရိုင္းစိတ္ကို ပိုၿပီး နိုးၾကား ေစတယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ျမင္တယ္။ဥပမာ ရႈိးပြဲေတြမွာ ကခ်င္ ခုန္ခ်င္ စိတ္ကို လႊတ္ေပးလိုက္တဲ႕အခါ မ်ိဳး။

ကမၻာမွာ ထင္ရွားတဲ႕ ပညာရွင္ႀကီးေတြနဲ႕ ပညာရပ္ေတြဟာ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚ မႈေၾကာင္႕သာ ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာခဲ႕တယ္လို႕ ေစာဒက တက္ေကာင္း တက္ နုိင္ပါတယ္။ သို႕ေပမယ္႕ သူတို႕ ရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚမႈကို သူတုိ႕ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္က သာ ကန္႕သတ္ထိန္းခ်ဳပ္မထားခဲ႕ရင္ ေပၚေပါက္လာနုိင္စရာ မရွိပါဘူး။
 ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဥပမာ ေတြ အမ်ားႀကီး မေပးလိုပါဘူး...။ ထင္သာ ျမင္သာ တဲ႕ အေကာင္းအဆိုး ေလးေတြ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အနီးအနားမွာပဲ ျဖစ္ပ်က္ေနၾကတာ အလြယ္တကူ ျမင္ေတြ႕ေနနုိင္ၿပီးသားျဖစ္ၾကမွာပါ။အေရးႀကီးတာဟာ ကိုယ္႕လြတ္လပ္မႈ ကို ကိုယ္႕ဘာသာ တန္ဖိုး ထား တာဝန္ယူစိတ္ရွိၾကဖို႕ပါ။ကၽြန္ေ တာ္တို႕ဟာ ကိုယ္႕လြတ္လပ္မႈကို တန္ဖိုးထားသလို သူတစ္ပါး လြတ္လပ္မႈကိုလည္း တန္ဖိုးထား ေလးစားရပါမယ္။ ခက္တာက လူေတြဟာ လြတ္လပ္မႈကို အတုိင္းအဆမဲ႕ အာသာငမ္းငမ္း ငတ္မြတ္ေတာင္႕တၾကေပမယ္႕ ကိုယ္႕လြတ္လပ္မႈေၾကာင္႕ ျဖစ္လာနုိင္တဲ႕ အဆိပ္အေတာက္ေတြကို တာဝန္ယူကာကြယ္ဖို႕ ထိထိေရာက္ေရာက္စဥ္းစားထားၾကဟန္ေတာ႕ မရဘူး။

ကူးေလြ႕
19.02.2010
Friday,February.

***ဒီစာစုေလးျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ျဖည္႕စြက္ အႀကံဥာဏ္ေပးခဲ႕တဲ႕ ညီမေလးကို အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္းပါ။***

Thursday, February 18, 2010

ေနထြက္ခ်ိန္

ရိုက္ခ်က္ေတြကျပင္းထန္တယ္..
...
ကေရာ္ကမယ္ အိမ္ငယ္ေလးထဲပုန္းခုိရင္း.....
ငါ့မ်က္ရည္ေတြ ရြာသြန္းၿဖိဳး...........

ၾကည့္ေနလဲ ျမင္ဖုိ႔ခက္တဲ့......
မေန႔ကလုိ ရယ္သံမ်ိဳးေတြ.........
ေရညွိတက္ရင္ဘတ္ေပၚကို......
စကားလံုးေတြနဲ႔ ထုတ္ခ်င္းခတ္.........
အဲဒီညက ငါအိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား....

ေရစီးကမ္းၿပိဳ သြန္ထုတ္လိုက္တာေတြ......
အိပ္မက္ကို ျပန္ေျခာက္လွန္႔ဖုိ႔ဆုိ......
ဘာလုိ႔မ်ားတုိ႔ေတြ ေတ့ဆုိင္ေနေတာ့မလဲ.........
ခူးပီးမွ အသီးႏုတဲ့....
ဘဝရဲ႕ေထ့လံုးေအာက္မွာ..........
မေတာင္းလဲ ေပးေပးေနမိတယ္....။

ဟုတ္ရဲ႕လား.........
သံသယေတြက ျပန္ျပန္ခ်ည္တယ္.........
ညိဳတုိင္းလဲ ရြာႏုိင္ခဲလြန္း........
အဲဒီပန္းေတြ ပြင့္ခ်ိန္ထိေအာင္ .........
ငါ့ရင္ခြင္ ေနရာက်န္ပါ့မလား.........
မေတာင္းပဲနဲ႔ ျပည့္တဲ့ဆုဆုိတာ ...........
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ခုတံုးလုပ္ဖုိ႔တဲ့လား...........။

အရာရာကို အရွံဳးေပးပီးပါမွ.......
ႏႈတ္ထြက္ဖုိ႔ ေတာင္းဆုိတတ္တယ္....
ခ်ိမ့္ခ်ိမ့္သဲ ႀကီးျမတ္မႈမွာ........
ရိုးေျမက် နားလည္မႈေတြနဲ႔............
ေၾကြက်တဲ့ထန္းသီးအေၾကာင္း........
စကားလံုးေတြ ဆြံ႔အေလာက္တဲ့အထိ........
တုိက္ဆုိင္မႈက ဘဝကို စိန္ေခၚ.........။

ေပးသူနဲ႔ ယူသူ...
ဘယ္သူက အားသာေနတာလဲ......
ခ်ိန္ခြင္ကို လွ်ာထုိးညွိခ်ိန္ေတာ့.........
အသစ္ေရာက္တဲ့မနက္ကို ျမင္တယ္......
ေနဘယ္ကထြက္တာလဲ....................?

Sunday, February 14, 2010

အလြမ္း

အစကတည္းက
စိတ္ကူးေတြ အက်ဥ္းက်ၿပီးသား
ဥေပကၡာ ေမွာင္ေနေအာင္ ပြင္႕တဲ႕အခါ
ငါ႕အတြက္
လ တစ္စင္းဟာ ပိုၿပီး အိပ္မက္ဆန္ခဲ႕တယ္..။

သတိရေနလည္း ဘယ္သူမွ မရွိ
ကိုယ္႕စိတ္နဲ႕ကိုယ္ မေထြးနုိင္ မအန္နုိင္ဖ်ားနာၿပီး
ပဲ႕တင္သံ "အ" ေနတဲ႕ ရင္နံရံမ်ားမွာ
ေခၚသံေတြသာ စိုက္ဝင္ နွစ္ျမဳပ္ေနခဲ႕ေပါ႕...။

ကူးေလြ႕

Saturday, February 6, 2010

ငါ႕ရဲ႕ ခ်စ္သူ

ေမ်ာ္လင္႕တႀကီးနဲ႕ ငါ႕ ရင္ေျမယာေလး
ထြန္ယက္....
စိတ္ကူးလိုက္ရုံနဲ႕တင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလြန္းေနေတာ႕လည္း
ရူးရူး မူးမူး ေတာင္႕တမိတာ မဆန္းဘူး မဟုတ္လား..?
အဲသလို...ရင္ေတြ ခုန္ၿပီးေတာ႕
ရွိသမွ် အခ်စ္ေတြပုံေအာၿပီးၾကဲခဲ႕တဲ႕ ငါ႕ ပ်ိဳးခင္းပါ
ခုေတာ႕..
ေသာကရည္ ရႊန္းရႊန္းမွည္႕ ဝင္းေတာက္ၿပီး
အဆိပ္သီးရာေထာင္မက ပြင္႕လာခဲ႕ၾကတယ္....။

နင္ကေတာ႕...သိမယ္မထင္ဘူး..ဟ!
ကတိ ကို ေတာင္လို ပုံေပးၿပီး ဒူးေလးတ နန္႕နန္႕
ငါ႕မွာသာ
ပုခုံးသားေတြ ဖူးေရာင္ အက္ကြဲၿပီး ပုပ္ခဲ႕..သိုးခဲ႕ခုေတာ႕
ဒုကၡၫွီနံ႕ေဟာင္ေဟာင္ေပၚမွာ
နင္႕ ရယ္သံေတြသာ တေလွာင္းေလွာင္း အုံလုိ႕...ဖြဲ႕လို႕။

ကူးေလြ႕

Sunday, January 31, 2010

ဒုကၡိတရဲ႕ ပန္းအိုး

သူေကာင္းျဖစ္ မျဖစ္ မသိရေပမယ္႕
ငါ႕ရဲ႕ က်ားကေတာ႕ ေတာေျပာင္းခဲ႕ၿပီ
ကိုယ္ေကာင္းေပမယ္႕ ေခါင္းက တစ္ေရြ႕ေရြ႕
ရွိေနၿမဲ နဂိုရ္ တည္ ဘဝ ပုံစံထဲ
မ်က္နွာျပင္ေပၚက အေရးေၾကာင္းေတြသာ ထင္ရွား...ရင္႕မွည္႕
ကိုယ္႕ျဖစ္ျခင္းနဲ႕ကိုယ္ ဒဏ္ရာေတြ ရၿပီးရင္း...ရခဲ႕တယ္

အိပ္မက္ေတြ စားစားၿပီး လူမေလး, ေခြးမခန္႕
ေနထြက္တုိင္းသစ္ထားတဲ႕ မ်က္ႏွာႀကီး
တျဖည္းျဖည္းေဟာင္းႏြမ္းၿပီး ပြန္းခဲ႕ပဲ႕ခဲ႕
သြားပါမ်ား ခရီးေတာ႕ေရာက္ခဲ႕တယ္
လမ္းေပ်ာက္ဆဲ ေန႕ည အစုံလုိက္ေႂကြ ေနတာမ်ား
လွ...မွ ..လွ

ခဏတာ ငွားရမ္းထားတဲ႕ ဘဝတာက ပဲ ရွည္လြန္းခဲ႕သလား
သံသယေတြ အႂကြင္းမဲ႕သုတ္သင္ၿပီးခ်ိန္ထိေအာင္
ဒုကၡိတရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲက ပန္းအိုးေလး
ေလးရာသီ အေလ႕က်ပန္းတို႕ ေဝ ေနခဲ႕။

ကူးေလြ႕

Saturday, January 30, 2010

ရွင္သန္ျခင္းမွတ္စု

ရပ္ေနတာလား...
ေလွ်ာက္ေနတာလား........
ျပန္လာျဖစ္ေတာ့လဲ ဒီေနရာ.........
ဘာမွ မရွိတာကေနစတယ္....
ဒီလုိပဲ ဘာမွမရွိပဲ ထြက္ခြာ........
ၾကားကာလမွာ ငါ့ကုိယ္ငါ ဖြပ္ဖြပ္ေၾကေအာင္ေထာင္းရင္း...
သံသရာကိုမ်က္ကြယ္ျပဳ...
အဲဒီတြင္းေတြ နက္ေကာင္းတုန္း....။

Tuesday, January 19, 2010

ေျခလွမ္း

စိတ္လုိလက္ရ တစ္ခုခုကို စဥ္းစားမိတယ္...
အေဝးကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနရာကေန အာရံုေတြကို ကိုယ့္ဆီမွာ ကိုယ္စုၾကည့္တဲ့အခါ..... ဘာကို သြားျမင္လဲဆုိရင္ ေန႔စဥ္လွမ္းေနရတဲ့ ေျခလွမ္းေလးေတြကို သြားျမင္တယ္....
ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းလုိက္တုိင္း ေျခတစ္ဘက္က ေရွ႕ကို တက္သြားခ်ိန္မွာ ေျခတစ္ဘက္က ေနာက္ဆီမွာ က်န္ခဲ့တယ္....
စဥ္းစားမိတယ္....
ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းမွာ ပါဝင္တဲ့ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ အေရးပါမႈ..........
ေရွ႕ကို တက္လွမ္းလိုက္တဲ့ ေျခကပဲ ဦးေဆာင္သြားတာလား... ဒါမွမဟုတ္ ေနရာတစ္ခု ေျခကုပ္ၿမဲေနေအာင္ခ်ပီး ပင့္ေထာက္ တြန္းကန္ေပးလိုက္တဲ့ က်န္ခဲ့တဲ့ ေျခေၾကာင့္ပဲ ေရွ႕ကို ေရာက္သြားခဲ့တာလား....
တစ္ကယ္ေတာ့ အခ်က္က် ညီမွ် အခ်ိဳးက်တဲ့ အေပးအယူတစ္ခု ၿပီးေျမာက္မွသာ ခုိင္မာတဲ့ ေျခလွမ္းသစ္တစ္ခု ျဖစ္လာတာပါ....
လက္ရွိေနရာမွာ ခုိင္ၿမဲေနမွသာ ေရွ႕ဆက္ဖုိ႔အတြက္ အားယူႏုိင္မွာျဖစ္သလုိ၊ ေရွ႕ကို ထိုးထြက္ရဲတဲ့ ေျခလွမ္းသစ္ရွိမွလဲ လက္ရွိ ေျခကုပ္ကို အားျပဳ ေရွ႕တုိးႏုိင္မွာ....။
အရာရာကို ဘက္မွ်ေအာင္ သံုးမွပဲ ေျခလွမ္းသစ္ဆုိတာ ျဖစ္လာမွာကိုး....။
လူေတြမွာ ပါလာတဲ့ တစ္စံု တစ္စံုေသာ ပစၥည္းေတြဟာ ႏွစ္ခုကို တစ္ၿပိဳင္တည္း လုပ္ဖုိ႔မဟုတ္ပဲ တစ္ခုတည္းကို ႏွစ္ခုေပါင္းပီး စည္းခ်က္ညီညီ အေပးအယူတဲ့တဲ့ လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ ဆုိတာ သိလာတယ္....
ကိုယ့္မွာ ရွိေနတာကို စနစ္တစ္က် ေပါင္းစည္းတတ္တဲ့အခါ ကိုယ့္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ဆုိတာ ျပည့္စံု ဖုိ႔ မခက္တဲ့ အရာဆုိတာ ေက်နပ္စရာ ေတြ႔ႏုိင္မွာပါ....

(ေခါင္းထဲေရာက္လာတဲ့ အေတြးေလးကို မွ်လိုက္တာပါ...)

Sunday, January 17, 2010

ပိုးကိုက္ထားတဲ႕ သစ္သီး

ခံနုိင္ရည္ ရွိလာတာမ်ိဳး မဟုတ္ေပမယ္႕
နာက်င္မႈက အသားက်
"ဘဝ" ကို စကားတစ္ခြန္းကဝယ္ၿပီး တစ္ခြန္းက ေရာင္းတယ္
ထုံထိုင္းဆဲ ဆြံ႕အ နာေတြက လူမသိ သူမသိ

တစ္ကယ္ေတာ႕လည္း
စိတ္အဆာေျပရုံေလး ေမးခြန္းေတြရြာခ် ခဲ႕တာပါ
သူစိမ္း သူရံ ဆန္ဆဲ ငါ႕ေန႕စြဲေတြသာ တစ္ရြက္ၿပီး တစ္ရြက္
စိမ္းသြားလိုက္...ဝါလာလိုက္။

ကူးေလြ႕

20.7.2006
July,Thursday