Wednesday, May 19, 2010

ဆံုမွတ္မ်ားရဲ႕ အလြန္

တိတ္တိတ္ေလး ငါရပ္ေနခဲ့တယ္............
တုိးတိတ္ညင္သာလြန္းတဲ့ ရင္ခုန္သံပါးပါးေလးၾကားမွာ အခ်စ္ေရာ္ရြက္ေလးေၾကြက်.........
ေကာက္ယူသိမ္းဆည္းလိုက္ဖုိ႔ ငါလက္ေတြ လွမ္းလိုက္တယ္........
ႏွင္းစက္ေတြ စုိေနသတဲ့လား ရြက္ဝါရယ္...........
သဲ့သဲ့ေလး လႈပ္ရွားယံုနဲ႔ နင္ဘာလုိ႔ ခုန္ခ်ခဲ့တာလဲ.................
ရင့္က်က္ေနတဲ့ ဒဏ္ေတြနဲ႔ အဝါေရာင္ငယ္ မဟာဆန္ခ်ိန္မွ နင္ေျမခရက္တယ္ေနာ္............
စိမ္းစုိေဝျဖာဖူးတဲ့ အခက္အလက္ေတြ . ေကာင္းကင္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ေၾကကြဲ...........
ေျမနီေရာင္ ေျခာက္သေယာင္းမွာ နင္ၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းလုိက္ခ်ိန္....
ဘယ္ဘက္ ရင္အံုက ပါးပါးဆုိတယ္ မ်က္ရည္ေျခြ ေစြတဲ့မုိးတဲ့လားကြယ္.....
ပင့္သက္ရွဳိက္ ေခါင္းေမာ့လိုက္ခ်ိန္မွာ ငါ့မ်က္ရည္ေတြ ခုန္ ခ် လိမ့္ ဆင္း...........

Monday, May 17, 2010

ဆိတ္သုဥ္းျခင္း

ကြယ္...
အထီးက်န္ဆန္လြန္းရဲ႕

ပင္႕သက္ေတြ ၿမိဳ ၿမိဳ ခ်ထားရတယ္
အနားမွာ နင္မရွိ

ကူးေလြ႕

Wednesday, May 12, 2010

ဥယ်ာဥ္မွဴး....

ပတ္သက္ျခင္း တဒဂၤေလးမွာ..
ခ်စ္ျခင္းေတြ ရြာသြန္းၿဖိဳးလုိ႔...
ေရာင္နီနဲ႔ အၿပဳံးေတြခ်ယ္သ...
ေတြ႔ဆံုခ်ိန္ေနာက္က်တာကို အျပစ္တင္ဖူးတယ္........

စိတ္ကူးတုိင္းလဲ ေတြ႔ႏုိင္ခဲတယ္....
ဆံုမွတ္ေတြက ထက္ဝက္မက လြန္ေနခဲ့သမုိ႔....
ပ်ံသန္းတဲ့ အိပ္မက္နားခ်ိန္မွာ
ငါ့ရင္ေတြ ျပျပေမာတယ္.....

ရယ္သံေတြ ကႀကိဳးသီလုိ႔...
ငါ့အသက္ေတြ တည္ေစခဲ့သူေရ....
ပူေႏြးတဲ့ မ်က္ရည္ေကာက္ေၾကာင္းမွာ...
ေအးခ်မ္းႏွစ္သက္ေပ်ာ္ဝင္တတ္ခဲ့ေပါ့.....

တစ္စိမ့္စိမ့္နဲ႔ တစ္ေေအးေအး....
ၿခံဳလႊာေလးလုိ ေႏြးေထြးလြန္းတယ္ကြယ္....
ထြက္သက္ေလးကို မွန္းေမွ်ာ္ ၾကည္ႏူးရင္း....
ငါ့ရဲ႕ပါးျပင္ဟာ စိတ္ကူးရင္ခြင္ဆီ.....

လက္တစ္ကမ္းစာ အထိေအာင္...
ပင့္သက္ေတြ က်ယ္ေလာင္ဖူးတယ္...
ေခါက္သိမ္းထားတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲက...
အခ်စ္ေတြ သြန္ဆင္းသြားလိုက္တာ.....

မိုးရည္ေတြ ျမျမက်ဲတုိင္း...
ငါ့ကိုယ္ငါ ေဆးေၾကာသုတ္သင္.....
ကေလးေလးေရ.....
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာ ယဥ္ယဥ္ေလး ရူးခဲ့ေပါ့.....

စိမ္းလန္းဖူးတဲ့ ေန႔ေတြ အေၾကာင္းမွာ...
မေမ့ရက္ႏုိင္ေကာင္းေအာင္တြယ္ၿငိ...
အခ်ိန္ျပည့္ ၿပံဳးပန္းရွိရာ...
ေတးသံသာေတြ ခ်ိဳျမသီက်ဴး.....

စူးနစ္စြာ ခ်စ္ဖူးပီးမွေတာ့...
မူးယစ္ခ်ိန္ ရပ္တံ့လိုက္တယ္....
ပန္းပြင့္ငယ္ ပြင့္ဖူးျခင္းမွာ...
အေရာင္စြန္းေတြ ကင္းပါေစေတာ့....

လႈိက္လႈိက္ဆူ ပူတဲ့ႏွလံုးမွာ...
ေပးဆပ္သူ ယဲ့ယဲ့ၿပံဳးတယ္...
ေလာင္းရိပ္မွာ တြယ္က ညိဳးမယ့္အစား...
လြတ္လပ္စြာ စြင့္ငြားေစေတာ့....

ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ေခါက္သိမ္းလိုက္တယ္ ကေလးေရ...
မ်က္ရည္စို နာက်င္ခက္လဲ
ေၾကြက်မယ့္ ထန္းသီးတစ္ခ်ိဳ႕အတြက္....
မနက္ျဖန္ေတြ မထိတ္လန္႔ေစနဲ႔ေတာ့........................။

Tuesday, May 11, 2010

ႏႈတ္ဆက္သံ

တစ္ေန႔က ဖုတ္က်ီးသၿဂိဳလ္လုိက္တဲ့
သံေယာဇဥ္အပိုင္းစေတြ
စိတ္လုိလက္ရ ပုတ္သိုးပ်က္စီး...

အသိမုိးေတြေခါင္တဲ့
က်ီးအာသီးျပပြဲမွာ....
အေရာင္လွတုိင္း ေရာင္းလို႔ မေလာက္ဘူးတဲ့လား....

ထားလိုက္ေတာ့....
တစ္စြန္းတစ္စ ဖြင့္လွစ္ၾကည့္ခြင့္ရလိုက္တာ
တမင္မဟုတ္သလို သက္သက္လဲ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး....
ေပးသူယူသူ လြဲတဲ့လမ္းမွာ...
အစကတည္းက မွတ္တမ္းေတြမလုိ......။

ၿပံဳးျပ ေခါင္းညိတ္ယံုနဲ႔
အသိေတြပံုက်သြားခဲ့တာ.....
ေလွာင္ရယ္သံ ျပျပၾကားမွ...
ငါ့ေနာက္ေက်ာမွာ ဓါးကို ျမင္တယ္.....

ဒါလဲ ထားလိုက္ပါ....
ေတာင္းဆုိသံမဲ့စြာ ဖြင့္ခ်ထားေပးမွေတာ့
သံေယာဇဥ္သီးေတြ ပုပ္သိုးသြားတာ.
ျပစ္တင္မႈကင္းစြာပဲ..
တယုတယ ျပန္သိမ္းေပးလိုက္တယ္...
သံုညကအစမွာ တစ္မွ မရွိေသးပဲ....

ျပတ္သားလုိက္တယ္ ေလလြင့္ျခင္းေရ...
ထိခုိက္လဲ ၿပံဳးေနယံုတာ...
ငါ့မ်က္လႊာေတြ မွိတ္ထားမွေတာ့...
သကာရည္ ပါးပါးဖံုးလဲ....
ႏွစ္သက္ဖုိ႔ ေၾကာက္တတ္သြားခဲ့...
ပဥၥလက္ေတြ ျပတဲ့သူေရ...
နင္ရြာတဲ့မုိးမွာ နင္ကိုယ္တုိင္ မနစ္မြန္းေစနဲ႔
ထုတ္ခ်င္းခတ္ထိတဲ့ျမားအတြက္
နင့္ကို ငါ ဦးညႊတ္ထားတယ္.....။

Wednesday, May 5, 2010

ကမ္းပါး

အိပ္မက္ထဲက ႏုိးထလာခဲ့သလိုလား
ထင္မွတ္မထားတဲ့ ရက္စက္ျပတ္သားမႈေတြ
မုိးၿပိဳတာကို မွင္တက္မိေနတုန္း
စကၠန္႔ပိုင္းေလးထိကို စကားသံေတြ ခ်ိဳလြန္းေသးတယ္...

ေရပက္မဝင္ ေျဖရွင္းခ်က္ေတြက
မာနအရံအတားကို ေက်ာ္လႊားႏုိင္ျခင္းမဲ့တယ္
လက္ဖဝါးကို လွန္ၾကည့္တတ္ဖုိ႔
မ်က္ရည္ေတြ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ရမွာလား.....

အရင္းခံ စိတ္ရုိးေလးနဲ႔
ဒူးေထာက္လုိ႔ ရုိက်ိဳးေနခဲ့တာ
အမိႈက္တစ္စလုိ ျပတ္သားခံရခ်ိန္ေတာ့
သမုဒၵရာလယ္ သေဘၤာေမွာက္သလုိပဲ.........

ရင္အဆံုးထိ ဖြင့္ေပးတာေတာင္
ေက်ာဘက္ထိ ေဖာက္ထြက္ရွာတတ္လြန္း
ခ်ခင္းစရာ ကုန္ခ်ိန္ထိေအာင္
ဒီပြဲက လွမလာခဲ့ဘူး.........

လႊမ္းၿခံဳကာ ခ်ည္ေႏွာင္ခံရင္း
အၿပံဳးကိုသာ ရိုးသားစြာဆာေလာင္ခဲ့တာ
မ်က္ရည္တာ က်ိဳးက်ခ်ိန္မွ
လမ္းခုလတ္မွာ ငိုေၾကြးမရတဲ့ဘဝ.....

ျမင္လွည့္စမ္းပါ ဒီရင္ထဲကို
နားလည္မႈကိုသာ ေတာင့္တခဲ့တာပါ
အၾကြင္းမဲ့တည္တဲ့ ေမတၱာထုမွာ
စကားလံုးအတုေတြ မသံုးႏႈန္းခဲ့ပါဘူး.....

အခု
ေခ်ာက္ကမ္းပါးေလးရဲ႕ အစြန္ဖ်ားမွာ
တုိးတိတ္စြာေတာင္းဆုေျခြေနယံု
မနက္ခင္းေလးေရ...
ေက်းငွက္ေတြ သာေနလဲ ငါ့ရင္နာေနတယ္...................။ ။

ကမ္း

ေရက်ခ်ိန္မွာ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ပီး ကမ္းကို ကပ္မိဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူတစ္ေယာက္လုိ ဘဝဟာ သံေယာဇဥ္ပင္လယ္ျပင္မွာ ေယာင္ခ်ာခ်ာ....
သက္ေသလိႈင္းေတြ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး လိႈင္လိႈင္တက္သာ သြားတယ္... ခႏၶာကို ပင္လယ္ထဲ ျပန္ျပန္ဆြဲခ်...
လံုးခ်ာပဲလိုက္ေနတာလား.. ေျပးသူနဲ႔ ပုန္းသူ၊ လိုက္သူနဲ႔ ရွာသူ...။ ေတြ႔ေနေပမယ့္ ျမင္ဖုိ႔ခဲသလုိပဲ...
ဒူးေထာက္လက္ေျမာက္ထားရင္း ေမးခြန္းေတြကို ေျဖဖုိ႔ေစာင့္ေနတယ္...
ရလဒ္မေကာင္းမွာ ႀကိဳသိထားတဲ့ အလုပ္ဝင္အင္တာဗ်ဴးလုိမ်ိဳး.. ကံတရားကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးဖုိ႔ စိတ္ကို ေျမမွာ ဝပ္ဆင္း ျပင္ဆင္....
ေလျပင္းေတြ တုိက္ခဲ့တာလား.. ေလညွင္းေတြ လာမယ္လုိ႔ အခ်က္ျပတာလား.. မွတ္ထင္သိရွိေနတာေတာ့ ပင္လယ္ဟာ မုန္တုိင္းထန္လြန္းတယ္....
တစ္ဘက္ေစာင္းနင္း မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သိတတ္မႈေတြ သိမ္ငယ္လြန္းေပမယ့္ မွတ္ေက်ာက္တင္ သံေယာဇဥ္ အျဖဴေရာင္ထဲမွာ ဒူးေထာက္ကာ တုိက္ပြဲဝင္ရဦးမယ္...
မွန္ေသာစကားကို သစၥာလုိ ဆုိရင္း အခ်ိန္တန္ရင္ ေကာင္းကင္မွာ လမင္း ထြန္းပါေစလုိ႔ မ်က္ရည္ၾကည္ေလးနဲ႔ ထြန္းၿငိလိုက္တယ္......
ေရာက္ခဲလွတဲ့ ကမ္းေျခမွာ ပန္းေတြ လိႈင္ေမႊးေစေတာ့.....

Sunday, May 2, 2010

စကား

စကား..........
ကို္ယ္လိုခ်င္တာကို ပံုစံေဖာ္ဖို႔ သံုးႏႈံးေျပာဆုိၾကတယ္.... ဘာသာစကားေတြ ဘယ္ေလာက္ကြဲကြဲ အဓိပၸာယ္ကို သယ္ေဆာင္ေနတာပါပဲ.....
ဆက္သြယ္ေျပာဆုိေနၾကတာ.. နည္းမ်ိဳးစံု.........။ စာေရးသလို၊ ေျပာလဲ ေျပာရဲ႕....။
ၾကားထဲမွာ သယ္ေဆာင္ေပးတဲ့အဓိပၸာယ္နဲ႔ လက္ခံနားလည္မႈေလး ခ်ိတ္ဆက္မိဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္.........
အထင္ေလးတစ္ခ်က္ လြဲေစျခင္းဟာ ေတာ္ေတာ္ ဆုိးဝါးတဲ့ ဆက္သြယ္မႈ ကန္႔လန္႔ကာႀကီးတစ္ခုလုိပါပဲ...
ေစတနာေတြ လြန္သြားရင္ ေရစီးကမ္းၿပိဳစကားေတြဟာ ကေမာက္ကမ သံစဥ္တစ္ခုလို အဓိပၸာယ္ေတြက ဝိေရာဓိ...
ရွင္းရတာလြယ္ေပမယ့္ စြဲမွတ္သြားတာက ႏႈတ္ရခက္တဲ့ သညာ............
သြားမယ္ မသြားဘူး ႏွစ္ခြန္းထဲမွာ ပဲ အဓိပၸာယ္ေတြ ကိန္းေအာင္းေနလုိက္တာ....
သြားမယ္ ပီးမွာ မသြားေတာ့ဘူး ေျပာလိုက္တာဟာ.... အေၾကာင္းေတြ တစ္စံုတစ္ရာ တုိက္ဆုိင္ခဲ့ရင္ စိတ္ဆုိးတာလုိ အဓိပၸာယ္မ်ိဳး သယ္ေဆာင္တယ္...။
တစ္ခါတစ္ရံ သိတတ္နားလည္မႈကို သယ္ေဆာင္တယ္...။ ဖတ္သူရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ေပၚမူတည္ပီး ကြဲတာေပါ့...
နားေတာ့ ရွဳပ္စရာ... ။ ဥပမာ... အခန္းထဲက ငါသြားေတာ့မယ္ လုိ႔ ႏႈတ္ဆက္ အထြက္မွာ သြားေတာ့လို႔အေျပာနဲ႔ႀကံဳမယ္...။ မသြားေတာ့ဘူးလို႔ ျပန္လည္ျပင္ဆင္လိုက္ပါပီတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြက ေပါက္ကရ ျဖစ္ကုန္ေရာ...။
တစ္ သြားခါနီးမွာ သြားေတာ့လုိ႔ အေျပာခံလုိက္ရလုိ႔ စိတ္ဆုိးပီး မသြားေတာ့ဘူးလို႔ ရြဲ႕တာလား...
ႏွစ္ သြားခါနီးမွာ သြားေတာ့လုိ႔ၾကားလိုက္တာ မသြားေစခ်င္ေသးဘူး ခံစားမိပီး ေစတနာနဲ႔ အလိုက္သိတတ္စြာ မသြားေတာ့ဘူးလုိ႔ ျပင္ဆင္ျခင္းမ်ိဳးလား...။
သံုး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စိတ္မျပတ္သားတာမ်ိဳးလား...
ေလး သြားခ်င္စိတ္ ကုန္တာလား..
လားေပါင္းမ်ားစြာ.... အဲဒါ စကားေလး သံုးခြန္းထဲက သယ္သြားတဲ့ ျပႆနာ....
အင္း ကာလံေဒသံကို လုိက္လို႔ သံုးႏႈံး တတ္ရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့ေလ....
စကားဟာ တုိတုိင္းမေကာင္းဘူး... ရွည္တုိင္းလဲ အေၾကာင္းမထူးတဲ့....
အင္း ဒီကေလး စကားတတ္လိုက္တာတဲ့.. တစ္ကယ္ေကာ တတ္ရဲ႕လား.........
ေျပာတတ္ယံုပဲလား.. နားေကာေထာင္တတ္ရဲ႕လား..........
စကား .. စကား.. စကား....